Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

~

"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

εν αθήναις

εν αθήναις
.....................Σελίδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με ειδήσεις από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ........

Ευχές για καλή χρονιά το 2017

Ευχές για καλή χρονιά το 2017
...για όμορφα ταξίδια στη ζωή μας !!

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

"Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΝΩΝΕΙ" ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ



Αλλάζουμε “γωνιά”… Το ιστολόγιο του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά, αλλάζει. Θα μας βρείτε στη διεύθυνση: http://asmpeiraia.blogspot.com/
… Περιμένουμε τις απόψεις σας και θα είμαστε εκεί για να σας ενημερώνουμε για τις δραστηριότητές μας.

Σχετικά με το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά

ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΓΩ
ΛΕΜΕ ΕΣΕΙΣ ΚΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΓΩ
ΛΕΜΕ ΑΥΤΟΣ ΚΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΕΓΩ
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΟΥΜΕ
ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

Αν η γλώσσα είναι η πατρίδα του καθένα μας και οι λέξεις καταφύγιο επικοινωνίας, τότε στην Ελληνική Γλώσσα, οι μαθητές του ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, ψάχνουν κάθε Κυριακή, τον δεύτερο δικό τους γενέθλιο τόπο.


ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
Ο Αλί, η Νίνα, ο Γκιουνές, ο Ασίφ, ο Βαν-Κάι, η Μιμόζα, όλοι αυτοί με τα ασυνήθιστα ονόματα, συναντιούνται μια φορά την εβδομάδα και για 3 ώρες με τους περίπου 20 εθελοντές Έλληνες δασκάλους τους, για να καθίσουν στα θρανία των 14ου και 15ου Γυμνασίων Παλαιάς Κοκκινιάς προσπαθώντας να μάθουν Ελληνικά. Τόσο κοντά–τόσο μακριά μας, στα όρια της πόλης μας με τον Πειραιά, στο κτιριακό συγκρότημα των σχολείων που φιλοξενούν τις υπόλοιπες μέρες “κανονικούς” μαθητές, το μάθημα θυμίζει πολύ-πολιτισμική συνάντηση. Δεκάδες Ινδοί, Πακιστανοί σε ποσοστό 50%, Κινέζοι, Ρώσοι, Πολωνοί, Ρουμάνοι, περίπου στο σύνολο 200 ενήλικες άνδρες και λιγότερες γυναίκες, με ή χωρίς άδεια παραμονής, έρχονται με τα τετράδια και τα μολύβια τους, φρέσκοι, Κυριακάτικοι για να μάθουν αλφάβητο και Γραμματική, ενώ αρκετά παιδιά τους απασχολούνται με ζωγραφική και χειροτεχνία, όσο οι γονείς διδάσκονται.


ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το Σχολείο μας ιδρύθηκε από τον ομώνυμο σύλλογο το 2005 με εκφρασμένο στο καταστατικό του σκοπό να βοηθήσει τους μαθητές του να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες αρχικά στην επικοινωνία και τη γλώσσα, εφόσον δεν υπάρχει θεσμοθετημένη εκπαίδευση μεταναστών από το Ελληνικό κράτος, παρόλο που για την παραχώρηση άδειας παραμονής στη χώρα μας απαιτούνται 100 ώρες εκμάθησης της Ελληνικής Γλώσσας και 50 ώρες Ιστορίας. Η αναγκαιότητα αυτή τους επιβάλλει να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις ερχόμενοι από περιοχές όπως το Ίλιον, το Καματερό, η Νέα Ερυθραία, ενώ βέβαια πολλοί κατοικούν στη Νίκαια, θυσιάζοντας πολλές φορές το ρεπό της Κυριακής, ύστερα μάλιστα από καθημερινά εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες εργασίας με εξαντλητικά ωράρια, επί 6 μέρες την εβδομάδα. Εκτός όμως από τα τυπικά προσόντα που αποκτούν με τη βεβαίωση παρακολούθησης, εκείνο που τους ενδιαφέρει εξίσου είναι να επικοινωνήσουν στα Ελληνικά, ώστε να τα καταφέρουν με τη γραφειοκρατία, να καλυτερέψουν την εργασία τους. “Αν δουλεύεις και ζεις εδώ, η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα σου.
Γι’ αυτό πρέπει να μάθεις τη γλώσσα, για να μιλάς σωστά, να γράφεις και να διαβάζεις καλά” λέει ένας μαθητής. “Τώρα που γράφω, μπορώ να σημειώνω εγώ την παραγγελία στο μαγαζί, νιώθω καλύτερα, είμαι … πώς το λέτε … μορφωμένος” μας είπε περήφανος ο Ιμράν όταν στις 13 Απριλίου γυρίσαμε από την εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο στις Μυκήνες και την Επίδαυρο. Λίγο πριν εκεί αφού ξεναγηθήκαμε στα μνημεία, μιλήσαμε για τον πολιτισμό μας, συζητήσαμε και διασκεδάσαμε, τόσο οι μαθητές όσο κι εμείς οι εθελοντές δάσκαλοι και φίλοι κάναμε ότι πιο επαναστατικό γινόταν. ΓΝΩΡΙΣΤΉΚΑΜΕ. Ο Τζουέλ, 19χρονος μαθητής από το Μπαγκλαντές μας ομολόγησε το βράδυ της εκδρομής “ Πρώτη φορά σε 8 μήνες που είμαι στην Ελλάδα, ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ”.
ΣΗΜΕΡΑ
Μετά τη τρίχρονη πια λειτουργία του και χωρίς τη παραμικρή βοήθεια από Κρατική Υπηρεσία ή το Δήμο Πειραιά, το Σχολείο προχώρησε και στην οργάνωση δικτύου εθελοντικής νομικής υποστήριξης των μεταναστών για ζητήματα που τους απασχολούν σε σχέση με τις άδειες παραμονής και άλλες νομικές εκκρεμότητες τους. Ταυτόχρονα το σχολείο έχει αναπτύξει συνεργασία με το κέντρο Υποδοχής Μεταναστών της Σάμου και συλλέγει είδη πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες που συγκεντρώνονται στο νησί κάτω από τις γνωστές σε όλους συνθήκες.
Και όλες αυτές οι προσπάθειες, επειδή στην Ελλάδα η μεταναστευτική πολιτική είναι ανύπαρκτη, παραχωρώντας τη θέση της στο ρατσισμό, τη ξενοφοβία, την πατριδοκαπηλία, το λαϊκισμό. Οι μαθητές του ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ και οι δάσκαλοι και φίλοι ζητάμε μια πολιτική που θα ενσωματώνει στην Ελληνική κοινωνία τους μετανάστες, θα τους εκπαιδεύει, θα τους παρέχει εργασία, θα δίνει την Ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά τους που γεννιούνται και σπουδάζουν εδώ, ώστε ισότιμα με τα παιδιά των Ελλήνων, να συμμετέχουν στην Ελληνική παιδεία έχοντας ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις στο Ελληνικό κράτος.

ΓΝΩΡΙΜΙΑ
ΓΝΩΡΙΣΤΕ το Σχολείο μας από κοντά και θα διαπιστώσετε πως η σχέση αυτή προσφέρει μεν γλωσσικές δεξιότητες στους μετανάστες, αλλά και σε όλους εμάς, μέσα από τη γνωριμία μαζί τους, λιγότερες προκαταλήψεις, περισσότερη ανταλλαγή, ώσμωση, αμφισβήτηση της μιας και μοναδικής περιούσιας κουλτούρας και αποδοχή εντέλει της πληθυντικής μας πραγματικότητας.
ΚΑΤΙΑ ΑΓΑΠΟΓΛΟΥ