Σε σύγχυση η κοινωνία
Πηγή: Ria Novosti
Πέρα από την ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις και τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η κοινωνία ολόκληρη είναι σε πλήρη σύγχυση.Δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχει σχεδιασμός. Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα. Δεν υπάρχει στόχος. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Δεν υπάρχει έλεγχος. Έχουν ψηφισθεί νόμοι που δεν εκτελούνται. Έχουν ληφθεί αποφάσεις που δεν προωθούνται. Το κόστος επωμίζονται πάντα οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι, όταν οι πλούσιοι γίνονται δεδομένα πλουσιότεροι.
Και αυτό γιατί απολύονται οριζόντια εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ, που είναι ικανοί, που είναι αποτελεσματικοί, που είναι έντιμοι, που είναι επαρκείς και χρήσιμοι. Όταν δεν έχουν απολυθεί ακόμα όσοι έχουν προσληφθεί ως ρουσφέτια ισχυρών γιοι, κόρες, συγγενείς, προέδρων, πολιτικών και άλλων μεγαλόσχημων. Κλείνει η ΕΡΤ, καταργείται η δημοτική αστυνομία, έτσι πρόχειρα, απρόσμενα, χωρίς μελέτη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προγραμματισμό. Συγκυριακά, συμπληρωματικά, τυχαία, αποφασίζεται το ένα, αντί του άλλου, το μετά πριν το πριν. Μια απέραντη ασάφεια επικρατεί από άκρη σε άκρη σε σχέση με το ποια είναι η πορεία της χώρας. Η Τρόικα, κάποιοι υπάλληλοι, αποφασίζουν έτσι κατά το δοκούν, στη βάση των συμφερόντων των δανειστών και τα πεπραγμένα που προκύπτουν, έχουν αντίθετα των επιδιωκομένων, αποτελέσματα. Ο πολίτης κοιμάται με εφιάλτες και ξυπνάει σε μια εφιαλτικότερη ημέρα, χωρίς να γνωρίζει τι είναι εκείνο που θα αντικρύσει όταν ξημερώσει. Γι’ αυτό ο λαός έχει αποκάμει. Δεν έχει κουράγιο. Δεν έχει συμμετοχή. Δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα. Αλλά χωρίς τη συμμετοχή όλων, χωρίς τη συστράτευση όλων των κοινωνικών εταίρων και όλων των παραγωγικών ομάδων, δεν μπορεί να επιτευχθεί κανένα αποτέλεσμα. Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν πιστεύουμε στη νίκη.Και σήμερα σχεδόν κανένας δεν πιστεύει σε κάποια νίκη. Όλοι περιμένουν το μοιραίο ελπίζοντας την εξ ύψους παρηγοριά. Ζούμε μια τραγωδία. Αλλά από μηχανής Θεός δεν υπάρχει…Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δράμα.
Γράφουμε δε αυτά γιατί είμαστε στην υπεράσπιση του πολίτη. Και αυτή είναι η κραυγή του.
Πηγή: Ria Novosti
Πέρα από την ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις και τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η κοινωνία ολόκληρη είναι σε πλήρη σύγχυση.Δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχει σχεδιασμός. Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα. Δεν υπάρχει στόχος. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Δεν υπάρχει έλεγχος. Έχουν ψηφισθεί νόμοι που δεν εκτελούνται. Έχουν ληφθεί αποφάσεις που δεν προωθούνται. Το κόστος επωμίζονται πάντα οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι, όταν οι πλούσιοι γίνονται δεδομένα πλουσιότεροι.
Και αυτό γιατί απολύονται οριζόντια εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ, που είναι ικανοί, που είναι αποτελεσματικοί, που είναι έντιμοι, που είναι επαρκείς και χρήσιμοι. Όταν δεν έχουν απολυθεί ακόμα όσοι έχουν προσληφθεί ως ρουσφέτια ισχυρών γιοι, κόρες, συγγενείς, προέδρων, πολιτικών και άλλων μεγαλόσχημων. Κλείνει η ΕΡΤ, καταργείται η δημοτική αστυνομία, έτσι πρόχειρα, απρόσμενα, χωρίς μελέτη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προγραμματισμό. Συγκυριακά, συμπληρωματικά, τυχαία, αποφασίζεται το ένα, αντί του άλλου, το μετά πριν το πριν. Μια απέραντη ασάφεια επικρατεί από άκρη σε άκρη σε σχέση με το ποια είναι η πορεία της χώρας. Η Τρόικα, κάποιοι υπάλληλοι, αποφασίζουν έτσι κατά το δοκούν, στη βάση των συμφερόντων των δανειστών και τα πεπραγμένα που προκύπτουν, έχουν αντίθετα των επιδιωκομένων, αποτελέσματα. Ο πολίτης κοιμάται με εφιάλτες και ξυπνάει σε μια εφιαλτικότερη ημέρα, χωρίς να γνωρίζει τι είναι εκείνο που θα αντικρύσει όταν ξημερώσει. Γι’ αυτό ο λαός έχει αποκάμει. Δεν έχει κουράγιο. Δεν έχει συμμετοχή. Δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα. Αλλά χωρίς τη συμμετοχή όλων, χωρίς τη συστράτευση όλων των κοινωνικών εταίρων και όλων των παραγωγικών ομάδων, δεν μπορεί να επιτευχθεί κανένα αποτέλεσμα. Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν πιστεύουμε στη νίκη.Και σήμερα σχεδόν κανένας δεν πιστεύει σε κάποια νίκη. Όλοι περιμένουν το μοιραίο ελπίζοντας την εξ ύψους παρηγοριά. Ζούμε μια τραγωδία. Αλλά από μηχανής Θεός δεν υπάρχει…Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δράμα.
Γράφουμε δε αυτά γιατί είμαστε στην υπεράσπιση του πολίτη. Και αυτή είναι η κραυγή του.
_____________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου