![](https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/s851x315/12801655_930570337041734_6723224641049573945_n.jpg?oh=178940e108edbd5ee29eaaea1ceca629&oe=576F6FFF)
![](https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xlt1/v/t1.0-9/s851x315/12795559_930570333708401_5643603178296828966_n.jpg?oh=ad17af66456f7dac33e617111b374689&oe=5771BBF8)
Σήμερα το μεσημέρι, στην Πλατεία Βικτωρίας, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την είσοδο μιας πολυκατοικίας. Από μέσα βγήκε μια ηλικιωμένη κυρία με μπαστούνι. Ο οδηγός άνοιξε το πορτ παγκάζ και μία γυναίκα (προφανώς κόρη της) τη βοήθησε να βγάλει κάποιες σακούλες. Υπέθεσα πως η κυρία είναι κάτοικος της περιοχής και επέστρεφε από την κυριακάτικη βόλτα με τα παιδιά της. Η σκέψη μού φάνηκε πολλή γλυκιά. Όμως, η αλήθεια ήταν καλύτερη...
Οι τσάντες αυτές ήταν γεμάτες με σάντουιτς, το καθένα προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, κέικ με χαρτοπετσετούλες σε διάφανα σακουλάκια, σταφιδόψωμα, βραστά αυγά, μπουκαλάκια με νερό.
Η ηλικιωμένη κυρία τα παρέδωσε στους εθελοντές που μαγείρευαν εκείνη την ώρα για τους πρόσφυγες κι έφυγε αθόρυβα. Η κόρη της γύρισε απλά και μας είπε: «Είναι 92 χρονών. Εκείνη μας ζήτησε να έρθουμε». Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα...
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Γαλανάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου