Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ
Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει. |
~
"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016
Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα...
τη δημοσίευση τηςLiana Denezaki.
Σήμερα το μεσημέρι, στην Πλατεία Βικτωρίας, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την είσοδο μιας πολυκατοικίας. Από μέσα βγήκε μια ηλικιωμένη κυρία με μπαστούνι. Ο οδηγός άνοιξε το πορτ παγκάζ και μία γυναίκα (προφανώς κόρη της) τη βοήθησε να βγάλει κάποιες σακούλες. Υπέθεσα πως η κυρία είναι κάτοικος της περιοχής και επέστρεφε από την κυριακάτικη βόλτα με τα παιδιά της. Η σκέψη μού φάνηκε πολλή γλυκιά. Όμως, η αλήθεια ήταν καλύτερη...
Οι τσάντες αυτές ήταν γεμάτες με σάντουιτς, το καθένα προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, κέικ με χαρτοπετσετούλες σε διάφανα σακουλάκια, σταφιδόψωμα, βραστά αυγά, μπουκαλάκια με νερό.
Η ηλικιωμένη κυρία τα παρέδωσε στους εθελοντές που μαγείρευαν εκείνη την ώρα για τους πρόσφυγες κι έφυγε αθόρυβα. Η κόρη της γύρισε απλά και μας είπε: «Είναι 92 χρονών. Εκείνη μας ζήτησε να έρθουμε». Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα...
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Γαλανάκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)