Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

~

"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

εν αθήναις

εν αθήναις
.....................Σελίδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με ειδήσεις από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ........

Ευχές για καλή χρονιά το 2017

Ευχές για καλή χρονιά το 2017
...για όμορφα ταξίδια στη ζωή μας !!

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Αυτή τη Κυριακή, μια παιδική χαρά γεμάτη χρώμα στα Κάτω Πατήσια

» Atenistas
-
Αυτή την Κυριακή 29/5 στις 10 το πρωί θα μεταμορφώσουμε την παιδική χαρά και το κηπάκι γύρω απ’ την Πλατεία Αγίας Παρασκευής (Καμπούρογλου και Σαμαρά γωνία), κοντά στο σταθμό μετρό Κάτω Πατησίων [goo.gl]
Με πρωτεργάτες τα παιδιά της γειτονιάς, συντηρούμε και βάφουμε τα παιχνίδια και τα παγκάκια, φυτεύουμε λουλούδια, χρωματίζουμε τοίχους, ενημερωνόμαστε για την ανακύκλωση και οργανώνουμε μία μικρή γιορτή για όλα τα παιδιά.
Τι να φέρω: Καλή διάθεση, γάντια για το βάψιμο, κι ένα ανθεκτικό λουλούδι να φυτέψουμε αν θες.
Πρόσβαση:
-
* από το: http://www.athensblogs.gr/Atenistas/#

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΕΜΠΤΗ 25/5 6ΜΜ ΣΥΝΤΑΓΜΑ



Είμαστε ξύπνιοι ! Τι ώρα είναι ; Ώρα να φύγουν !

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ !

“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ” ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ



“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ” ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αθήνα, 20 Μαΐου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε λίγες μέρες έτοιμο το ανταλλακτήριο αγροτικών προϊόντων «Αλληλέγγυο», στο κέντρο της Αθήνας. Μετά την εφαρμογή στην πράξη, διαδικασιών Άμεσης Δημοκρατίας στο Αίγιο, το Πατριωτικό Μέτωπο, υλοποιεί και την πρότασή του, για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης.

Έτοιμο θα είναι σε λίγες μέρες και το ανταλλακτήριο αγροτικών προϊόντων, που οργανώνει το Πατριωτικό Μέτωπο στην καρδιά της Αθήνας, με στόχο την σε πρώτη φάση, άμεση επαφή του Έλληνα αγρότη με τον Έλληνα καταναλωτή, χωρίς μεσάζοντες και σε τιμές χωραφιού.

Με την κίνησή του αυτή το Κίνημα, υλοποιεί πιλοτικά και την πρότασή του για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης, αμέσως μετά την υλοποίηση διαδικασιών Άμεσης Δημοκρατίας στο ιστορικό Αίγιο, ο Λαός του οποίου με αποφασιστικότητα, γύρισε την πλάτη του στους νεοταξίτες και στους σχεδιασμούς τους, στο δημοψήφισμα της 15η Μαΐου. Αποδεικνύοντας έτσι για μια ακόμη φορά, πως μικρές, πολιτικές αλλά ηθικές δυνάμεις του Λαού, με όραμα και στόχους, χωρίς ακρότητες και αριστεροδέξιες φανφάρες, χωρίς μεγάλα λόγια και εμφυλιοπολεμικούς «τσαμπουκάδες», μπορούν να βρουν διεξόδους, στο ασφυκτικό κλίμα που έχει επιβάλλει στην Πατρίδα μας, η κατοχική συμμαχία των επαγγελματιών πολιτικών, των τοκογλύφων, των νεοταξιτών και των κρατικοδίαιτων εργολάβων, ιδιοκτητών των αθηναϊκών ΜΜΕ.

Οι στόχοι του ανταλλακτηρίου, στην πρώτη του, πιλοτική φάση είναι:

* Να έλθουν οι Έλληνες αγρότες στην καρδιά της πρωτεύουσας και να προσφέρουν σε τιμές χωραφιού τα προϊόντα τους, στους καταταλαιπωρημένους από την οικονομική κρίση Έλληνες καταναλωτές της Αθήνας.
* Να δοθεί η ευκαιρία στους Έλληνες αγρότες να ανταλλάξουν προϊόντα με τους ανά την Ελλάδα συναδέλφους τους.
* Να επαναπροσδιορισθεί ο προσανατολισμός των Ελλήνων καταναλωτών στα ποιοτικότατα ελληνικά προϊόντα, μακριά και πέρα από τον διατροφικό εφιάλτη που έχουν επιβάλλει στη χώρα μας οι πολυεθνικές με τις σκουπιδοτροφές που πωλούν στα σούπερ μάρκετ τους.
* Να προσφερθούν στο πρατήριο του ανταλλακτηρίου 100% ελληνικά προϊόντα, τα οποία αυτήν την στιγμή δέχονται μαζική και μετωπική επίθεση από την εισβολή των αγνώστου ταυτότητας ξένων προϊόντων.
* Να αναπτυχθούν και πάλι εκείνοι οι κώδικες κοινωνικής αλληλεγγύης που κράτησαν όρθιο τούτον τον τόπο και τον Λαό του, στην τρισχιλιετή του ιστορία.

Καλούνται όλοι οι Έλληνες αγρότες που επιθυμούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους, χωρίς καμία επιβάρυνση, μέσω του ανταλλακτηρίου, να επικοινωνήσουν με το Κίνημα στα τηλ. 2103311642, 6980292626 και 6977871498, στο email pametopo@gmail.com και στο φαξ, 2103311652.

Επίσης, καλούνται όλοι όσοι επιθυμούν να προσφέρουν εθελοντική εργασία, να επικοινωνήσουν με το Κίνημα, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως το Πατριωτικό Μέτωπο, αυτό καθεαυτό, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευθεί μικροπολιτικά το ανταλλακτήριο, μια δέσμευση που ως γνωστό κράτησε και στην περίπτωση του Δημοψηφίσματος στο Αίγιο, ικανοποιώντας έτσι το σύνολο του Αιγιώτικου Λαού, συμπεριλαμβανομένων και των όποιων πολιτικών κλπ δυνάμεων της Πόλης, οι οποίες εξέφρασαν την ευαρέσκειά τους, για την υπερκομματική στάση του ΠΑΜ.

Να υπενθυμίσουμε εδώ πως:

* Το ανταλλακτήριο, είναι νομικό πρόσωπο «Μη κερδοσκοπικού-καταναλωτικού συνεταιρισμού», με δικό του καταστατικό και δημοκρατικές διαδικασίες, όπως προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία.
* Σε καμία περίπτωση το ανταλλακτήριο, όπως εξ' άλλου σαφώς ορίζεται από το καταστατικό του, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Όλες του οι πράξεις, γίνονται με γνώμονα και μόνον την ανάπτυξη κωδίκων αλληλεγγύης του Ελληνικού Λαού.
* Το πρατήριο του ανταλλακτηρίου, θα λειτουργήσει μέσα σε καθεστώς πλήρους νομιμότητας και πιστοποίησης (HASP, ISO κλπ προδιαγραφές).
* Εμπρός να σχεδιάσουμε ένα μέλλον, αντάξιο των οραμάτων των παππούδων μας, φιλόξενο σπίτι των παιδιών μας.

* Όποτε εμείς, οι απλοί Έλληνες πολίτες, πήραμε την υπόθεση μας στα χέρια μας, κάναμε θαύματα. Και σήμερα, για μια ακόμη φορά, είναι η ώρα να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες.

* Για να μην πεινάσει κανείς στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε και στις σκοτεινότερες που έρχονται.

* Για να αποδείξουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς πάτρωνες, μεσσίες, ινστρούχτορες και γκαουλάϊτερς.

Ας αφήσουμε στην άκρη της μισαλλοδοξίες, τους «ξερολισμούς», τα «εγώ θα σώσω την Ελλάδα», τις «επαναστατικές» παρεούλες, αυτά που μας χωρίζουν. Τώρα είναι η ώρα να βρούμε αυτά που μας ενώνουν. Και αυτά που μας ενώνουν είναι πάρα πολλά και μπορούν να μας δέσουν στον κοινό αγώνα, μακριά και πέρα από ιδεοληψίες και υστεροβουλίες. Ας μην ξεχνάμε πως πρώτοι από όλους, τα στελέχη του Κινήματος, δεν ζητούν, δεν θα ζητήσουν την ψήφο κανενός. Δεν θα διεκδικήσουν καμία «καρέκλα», ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Το μόνο που διακαώς επιθυμούν, είναι να γίνουν γέφυρα για να περάσουν οι νέες γενιές, σε ένα μέλλον, με αξιοπρέπεια και περηφάνια και όχι σαν δουλοπάροικοι του κάθε λογής Στρος Κάν.

Για να μπορούμε να πούμε κάποτε στα παιδιά μας, ΕΙΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ. Για να πάρουν εκδίκηση, τα όνειρα του Ελύτη μας.



Πατριωτικό Μέτωπο
Νίκης 33, 10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Εκπροσώπου: 6980292626
www.pamet.gr, pametopo@gmail.com

“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ” ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Πηγή...


Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=43989:2011-05-23-110000&catid=22:ellinides-fones&Itemid=200#ixzz1NORFTNoK

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Για μια κοινή στάση της Αριστεράς απέναντι στο χρέος


Παρά την ιδιαίτερη σημασία που έχουν οι συζητήσεις και τα συνέδρια για το χρέος, παραμένει για την Αριστερά το μεγάλο κενό πολιτικής δράσης, με μαζικό, κινηματικό χαρακτήρα, σχετικά με αυτό το ζήτημα. Τη στιγμή που το χρέος αποτελεί το πιο κεντρικό πολιτικό ζήτημα της χώρας μοχλό μεγάλων πολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων. Το ερώτημα είναι αν μπορούν οι δυνάμεις της Αριστεράς να συναντηθούν για να ανοίξουν το δρόμο σε μια πειστική, μετωπική κατεύθυνση απέναντι στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών κέντρων και του αστισμού της Ελλάδας. Παρακάτω διερευνούμε το ζήτημα αυτό, όχι με κριτήριο το ποιος είναι ο κοινός μέσος όρος των διαφόρων απόψεων αλλά με κριτήριο το ποια είναι η αναγκαία και επαρκής γραμμή ρήξης με τον αντίπαλο.

Οι αιτίες του χρέους

Είναι αυτό το πρώτο ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαριστεί. Αν αυτό δεν είναι σαφές τότε μιλάμε στο κενό. Σε προηγούμενο άρθρο (βλ «Δρόμος» φ. 64 07.05.2011) προσδιορίσαμε τις αιτίες της διατήρησης του χρέους την τελευταία εικοσαετία σε επίπεδα άνω του 100% του ΑΕΠ, ως εξής:

  1. παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας, συνέπεια σε μεγάλο βαθμό της προσαρμογής στις απαιτήσεις του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ (βλ. «Δρόμος» φ.58: το ευρώ βασική αιτία του χρέους, ιδίως τα στοιχεία για το εμπορικό έλλειμμα με ΕΕ)
  2. χρεομηχανή, δηλαδή σύναψη νέων δανείων προκειμένου να αποπληρωθούν οι τόκοι των προηγούμενων δανείων (ενώ το κεφάλαιο των αρχικών δανείων μετακυλίεται από χρονιά σε χρονιά)
  3. ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να δανίζει τις εμπορικές τράπεζες με χαμηλό επιτόκιο, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν το Ελληνικό Δημόσιο με πολλαπλάσιο επιτόκιο
  4. ανοιχτή προικοδότηση των ελληνικών τραπεζών από το Δημόσιο, με 108 δις ευρώ (23 δις σε ρευστό και 85 δις σε εγγυήσεις)
  5. φορολογική ασυλία του μεγάλου κεφαλαίου
  6. υπέρογκες εξοπλιστικές και στρατιωτικές δαπάνες
  7. αποικιοκρατικές δημόσιες συμβάσεις
  8. Ολυμπιάδα 2004
  9. ιδιωτικοποιήσεις

η ταυτότητα των δανειστών

Είναι το δεύτερο που πρέπει να διασαφηνιστεί, όσο επιτρέπει τουλάχιστον η εν γένει αδιαφανής διαχείριση του ΔΧ. Η εκτίμηση που μπορεί να γίνει είναι ότι ο κύριος όγκος του ΔΧ βρίσκεται στα χέρια του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου και του μεγάλου κεφαλαίου της Ελλάδας.

Ένα ιδιαίτερα σημαντικό ποσοστό, πάνω από 40% του ΔΧ και ολοένα αυξανόμενο, κατέχεται πλέον από την ΕΚΤ. Η τελευταία εκπροσωπεί το χρηματιστικό κεφάλαιο της ΕΕ, τα συμφέροντα των αρπακτικών πολυεθνικών κολοσσών, τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ελίτ. Τα συμφέροντα όλων αυτών δηλαδή που, κέρδισαν μυθώδη ποσά δεκάδων δις ευρώ με τις εξαγωγές τους στην Ελλάδα και τη στοχευμένη παραγωγική αποδιάρθρωση της Ελλάδας (στη δεκαετία 1999 -2008 ήταν 235 δις οι εξαγωγές της ΕΕ στην Ελλάδα, 167 δις το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας με την ΕΕ, έναντι μόλις 40 δις ευρωπαϊκών επιδοτήσεων -βλ. «Δρόμος» φ. 58).

Ένα επίσης μεγάλο ποσοστό του ΔΧ κατέχεται από τις διαβόητες αγορές, κολοσσιαία αμοιβαία κεφάλαια, καθώς και από τις ευρωπαϊκές, αμερικανικές, ελληνικές τράπεζες. Πρέπει παράλληλα να σημειωθεί ότι οι τράπεζες έχουν στενή επιχειρηματική σχέση, ακόμη και μετοχική διασύνδεση, με τους επιχειρηματικούς ομίλους που εμπλέκονται με τις αποικιοκρατικές δημόσιες συμβάσεις, με τους εξοπλισμούς, με τις ιδιωτικοποιήσεις. Ενδεικτικό το παράδειγμα της Deutshe Bank και της Siemens.

Από την άλλη μεριά το 10% του ΔΧ βρίσκεται σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Ένα μικρό ποσοστό βρίσκεται σε ασφαλιστικά ταμεία χωρών του εξωτερικού και μικρο-ομολογιούχους.

Θα μπορούσε λοιπόν ως προς την ταυτότητα των δανειστών της Ελλάδας να γίνει η προσέγγιση ότι τουλάχιστον το 85% του ΔΧ βρίσκεται στα χέρια της διεθνούς ελίτ και του ντόπιου μεγαλοαστισμού.

άρνηση αναγνώρισης του χρέους

Αν συνδέσουμε τα δύο προηγούμενα σημεία, τις αιτίες του ΔΧ και την ταυτότητα των δανειστών, προκύπτει ένα πρώτο πολιτικό συμπέρασμα. Το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό του ΔΧ (τουλάχιστον 85%) ελέγχεται από αυτούς τους ίδιους που ευθύνονται για τη δημιουργία του και για τη διαρκή διόγκωση του. Μάλιστα οι ίδιοι επί χρόνια κερδοσκοπούσαν διπλά. Όχι μόνο από τη φοροασυλία, από τις αποικιοκρατικές συμβάσεις, από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και από τα κέρδη των πωλήσεων κεφαλαιουχικών και καταναλωτικών αγαθών στη χώρα. Κερδοσκοπούσαν επίσης από αυτό το ίδιο το ΔΧ, καθώς τοποθετούσαν μέρος των κερδών τους στο ΔΧ απολαμβάνοντας μεγάλα επιτόκια. Πρόκειται για διπλή ληστεία.

Άρα, μια βασική θέση στην οποία εύλογα θα μπορούσε να συγκλίνει όλη η Αριστερά είναι «άρνηση αναγνώρισης του χρέους που βρίσκεται στα χέρια αυτών που ευθύνονται για το χρέος, δηλαδή διαγραφή του συντριπτικά μεγάλου μέρους του χρέους». Φυσικά, η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου δεν θα γίνει δια μιας. Σημαίνει μια ριζική επαναδιαπραγμάτευση και προφανώς αντιπαραθέσεις με τους πιστωτές, λεπτομερείς έρευνες για τις διασυνδέσεις των πιστωτών και υπαιτίων του χρέους κλπ

στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους

Αναφερόμαστε στην αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη (default). Η θέση αυτή πρέπει να υποστηριχθεί για δύο λόγους. Πρώτα και κύρια γιατί είναι δίκαιη, καθώς το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό του ΔΧ, όπως προαναφέρθηκε, δεν πρέπει να αναγνωριστεί από την Αριστερά και το λαό. Εν συνεχεία, η στάση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη είναι ο μόνος τρόπος ώστε να υπάρξει διαπραγμάτευση με όσους κατέχουν το ΔΧ. Αν δεν το κάνεις αυτό παραμένεις ανίσχυρος στα νύχια των τοκογλύφων. Γιατί τονίζουμε αυτή την πτυχή (διαπραγματευτική διάσταση της στάσης πληρωμών); Διότι ακόμη κι αν κάποιος δεν συμφωνεί απολύτως με την άρνηση αναγνώρισης του χρέους, είναι δύσκολο να αρνηθεί ότι ο μοναδικός δρόμος για να πετύχεις μια μερική έστω διαγραφή του χρέους είναι η στάση πληρωμών. Συμπερασματικά άλλη μια βασική, θα λέγαμε η αρχική, η πρώτη θέση στην οποία θα μπορούσε να συγκλίνει όλη η Αριστερά είναι «στάση πληρωμών του ΔΧ με πρωτοβουλία του οφειλέτη».

Δεν ξεχνάμε ότι σήμερα το κράτος έχει ουσιαστικά προχωρήσει σε στάση πληρωμών, όχι όμως του ΔΧ, αλλά του λαού.

η παραγωγική ανασυγκρότηση

Όσο μεγάλο μέρος του χρέους κι αν διαγραφεί, γρήγορα μπορεί να ξανασχηματιστεί. Το παρελθόν δείχνει ότι το ΔΧ ως ποσοστό του ΑΕΠ πέρασε από 28% το 1980 στο 80% το 1990 και στο 110% το 1993. Συνεπώς το πιο κρίσιμο ζήτημα απέναντι στο οποίο πρέπει να τοποθετηθεί η Αριστερά είναι η ριζική αλλαγή μοντέλου της χώρας. Μιλάμε για μια πολύπλευρη ανασυγκρότηση, παραγωγική κατά βάση αλλά παράλληλα κοινωνική, πολιτιστική, θεσμική.

Στο ζήτημα αυτό η σκέψη, η συζήτηση και η πρόταση είναι ακόμη πολύ πίσω από τις ανάγκες. Στο πάνδημο ερώτημα «ποιος είναι ο άλλος δρόμος;» η απάντηση της Αριστεράς είναι ακόμη αδύναμη. Παρακάτω περιοριζόμαστε σε μια συνοπτική αναφορά σε βασικές έννοιες, που θα όφειλε η Αριστερά να γονιμοποιήσει:

  • Η εθνικοποίηση, κατά αρχήν των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και οργανισμών
  • Η αξιοποίηση του πλουτοπαραγωγικού δυναμικού της χώρας (ανθρώπινο δυναμικό, ενέργεια, ορυκτός πλούτος, γεωφυσική ποικιλομορφία), με συστηματική αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
  • Η υποκατάσταση ενός μεγάλου τμήματος των εισαγωγών από ντόπια παραγωγή, μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Όταν σήμερα πχ μιλάμε για «πράσινη ανάπτυξη» αλλά με ανεμογεννήτριες από τη Δανία και την Ισπανία και φωτοβολταϊκά από την Κίνα και την Γερμανία. Ειδικής σημασίας είναι η ανάπτυξη του κλάδου παραγωγής μέσων παραγωγής (παραγωγή μηχανών).
  • Η κεφαλαιακή επάρκεια, στηριγμένη κυριαρχικά στην υπαρκτή εσωτερική συσσώρευση και στη λαϊκή αποταμίευση –ο ξένος δανεισμός δεν θα αποκλειόταν υπό την αδήριτη προϋπόθεση της μη επέμβασης στην πολιτική της χώρας
  • Το «νέο δημόσιο», που μπορεί και πρέπει να οργανωθεί έτσι ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά στην υπηρεσία της κοινωνίας. Ο κεντρικός σχεδιασμός και ο κοινωνικός έλεγχος είναι οι βασικοί πυλώνες γι’ αυτό, αξιοποιώντας τα σύγχρονα εργαλεία προγραμματισμού, καταγραφής και ελέγχου. Υπάρχουν πράγματα που από σήμερα θα μπορούσαν να γίνουν (πχ να δημοσιεύονται όλες οι δημόσιες συμβάσεις και η εξέλιξη τους στο διαδίκτυο –πράγμα που, παρά τις κορώνες περί «διαύγειας», επιμελώς αποφεύγεται)
  • Η αποκατάσταση της εργασίας, ώστε να γίνει δημιουργική, αξιοπρεπής και παραγωγική για κάθε πολίτη. Με πλήρη απασχόληση και μείωση των ωρών απασχόλησης.
  • Η ανασύσταση των κοινωνικών τομέων (Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Έρευνα) και η πολιτιστική αναγέννηση
  • Η δημοκρατία. Με τους πολίτες να έχουν όλον τον απαραίτητο χρόνο για την απασχόληση με τα κοινά. Με τα κινήματα των πολιτών να παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής ζωής. Με την πληροφόρηση να γίνεται κοινωνικό αγαθό και τα ΜΜΕ να κοινωνικοποιούνται. Με ένα νέο καταστατικό χάρτη
  • Η αποκατάσταση της διεθνούς θέσης της χώρας, με βάση την ισοτιμία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, σε ρήξη με τον ιμπεριαλισμό

Δεν μπορούν (και μάλλον δεν χρειάζεται) να προσδιοριστούν σήμερα με ακρίβεια όλες οι πλευρές ενός άλλου μοντέλου. Όμως αναμφισβήτητα θα είναι μια δυναμική διαδικασία, σε μια γραμμή ρήξεων με το κατεστημένο και σε στενή σχέση με τον κοινωνικοπολιτικό συσχετισμό δύναμης. Ξεκινά από ένα μεταβατικό πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής διεξόδου προς όφελος των εργαζομένων και εκτείνεται μέσα στη διαδικασία του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.

η ανατροπή

Απόλυτη προϋπόθεση για τη ρήξη με τους δανειστές είναι η ριζική αλλαγή του σημερινού πολιτικού συσχετισμού δύναμης και η ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος μέσα από έναν μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό. Όπως λέει το σύνθημα: «να φύγουν κυβέρνηση, Τρόικα, Μνημόνια». Και όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο πολιτικό τόξο (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και λοιποί). Η διεκδίκηση δημοψηφίσματος για το χρέος (κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας) μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση.

Η ανατροπή της σημερινής κατάστασης δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη λύση του προβλήματος –ένα λάθος που συνήθως γίνεται. Η ανατροπή είναι ένα πρώτο μεγάλο καθοριστικό βήμα σε ένα μεγάλης κλίμακας εγχείρημα, αποτελεί το μόνο δρόμο που έχει προοπτική για το λαό αλλά θα έχει και δυσκολίες για το λαό –στην κατάσταση που έχει φθάσει η χώρα και η κοινωνία δεν υπάρχει εύκολος δρόμος.

ο σκόπελος του ευρώ

Οι διαφορετικές προσεγγίσεις στα ζητήματα της ΕΕ και του ευρώ επηρεάζουν την κοινή στάση της Αριστεράς για το χρέος. Όμως, το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της περιόδου είναι το χρέος –το ευρώ έπεται. Ο καταλύτης ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων είναι το χρέος. Σημειώνουμε ότι από τη στάση απέναντι στο χρέος όπως προβλήθηκε παραπάνω (άρνηση αναγνώρισης του ΔΧ, παραγωγική ανασυγκρότηση σε ρήξη με το πλαίσιο που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας) προκύπτουν σε μια πορεία καθοριστικές συνέπειες για τη συμμετοχή στην ΟΝΕ και το ευρώ -μάλλον αναπόφευκτα αναγκαιότητα- πχ η αναγκαιότητα εργαλείων νομισματικής πολιτικής. Ας ληφθεί επίσης υπόψη ότι στο ζήτημα του χρέους έχει πλέον διαμορφωθεί μια κοινωνική δυναμική υπέρ της διαγραφής μεγάλου μέρους (οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα 55% υπέρ), τη στιγμή που η λαϊκή αμφισβήτηση του ευρώ είναι μεν ανεβασμένη αλλά παραμένει μάλλον μειοψηφική. Άρα, για μια κοινή στάση της Αριστεράς το κρίσιμο ζήτημα είναι η στάση απέναντι στο χρέος σε συνδυασμό με μια στάση ρήξης με την πολιτική της ΕΕ. Εξίσου σοβαρό είναι να αναπτυχθεί μια μεγάλη καμπάνια της Αριστεράς για τις συνέπειες του ευρώ, ειδικά στην Ελλάδα, και για το επερχόμενο «Σύμφωνο για το ευρώ». Χωρίς αυτά η όποια συνθηματολογία –ακόμη και η πιο συγκρουσιακή- είναι άνευ νοήματος, δεν αλλάζει συσχετισμούς.

υπάρχουν οι όροι

Η Αριστερά οφείλει προς την κοινωνία μια αυτοκριτική για το ζήτημα του χρέους. Υποτίμησε εντελώς το ζήτημα ήδη από τη δεκαετία του 90. «Ζαλίστηκε» από την αστική ρητορική της ισχυρής Ελλάδας της ΟΝΕ. «Ανακάλυψε» την ιμπεριαλιστική διάσταση της Ελλάδας ή τον ελληνικό μικροϊμπεριαλισμό. Έτσι, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Σήμερα, υπάρχουν οι όροι για μια κοινή στάση για το χρέος, σε πλήρη ρήξη με την συστημική πολιτική. Υπάρχει επίσης η ανάγκη σοβαρής διερεύνησης διαφόρων ζητημάτων (πχ ιδιωτικό και τραπεζικό χρέος, σχέδιο ανασυγκρότησης, εργαλεία νομισματικής πολιτικής, πόροι κλπ) Το πιο επείγον όμως είναι να ξεκινήσει με μια μεγάλη μετωπική καμπάνια ενημέρωσης και διαφώτισης του λαού. Ας μη χαθεί και η τωρινή ευκαιρία

<Σε πλαίσιο>

κεντρικοί στόχοι

  • Στάση πληρωμών του ΔΧ με πρωτοβουλία του οφειλέτη
  • Άρνηση αναγνώρισης του χρέους που βρίσκεται στα χέρια αυτών που ευθύνονται για το χρέος
  • Ριζική αναδιαπραγμάτευση και διαγραφή του συντριπτικά μεγάλου μέρους του χρέους
  • Εθνικοποίηση των τραπεζών και όλων των στρατηγικής σημασίας οργανισμών
  • Παραγωγική ανασυγκρότηση και νέος δημόσιος τομέας με κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο
  • Ετοιμότητα για ρήξεις με το πλαίσιο που επιβάλλει η ΕΕ (Σύμφωνο Σταθερότητας και επερχόμενο «Σύμφωνο για το ευρώ»)
  • Αλληλεγγύη και συνεργασία με τους λαούς, ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου
  • Μετωπικό λαϊκό κίνημα για την ανατροπή των Μνημονίων και του πολιτικού συστήματος που τα υπηρετεί
  • Δημοκρατία παντού


Χρ. Καραμάνος

Δακρυγόνα και χημικά έριξαν τα ΜΑΤ στην πορεία των εργαζομένων της ΠΟΕ-ΟΤΑ

Εγραφε σύντροφος σε περασμένη ανάρτησή μαςγια την κατάσταση που επικρατεί στην συνδικαλιστική οργάνωση του κυβερνώντος κόμματος στην ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Κι ενώ στελέχη της ΠΑΣΚΕ αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να δώσουν αύριο συνέντευξη τύπου διαχωρίζοντας την θέση τους από το ΠΑΣΟΚ –σήμερα ακούστηκαν πολύ βαριές εκφράσεις, από τους ίδιους, για υπουργούς και την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική- η πορεία που πραγματοποίησαν σήμερα εργαζόμενοι στην ΠΟΕ-ΟΤΑ είχε την γνωστή κατάληξη.

Οι δυνάμεις καταστολής αντιμετώπισαν του συγκεντρωμένους –κύρια παιδαγωγούς των παιδικών σταθμών που είναι και αυτοί που πλήττονται περισσότερο, από τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης- με άγριο ξύλο, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και χημικά.

Παραθέτουμε την σχετική προκήρυξη της συνδικαλιστικής οργάνωσης.


ΠΟΕ - ΟΤΑ: ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥΣ… ΔΕΝ ΕΧΕΙ

Η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη την ολομέτωπη επίθεσή της στα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και την κατάργηση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΜΑΪΟΥ 2011 κατέθεσε δύο νέες τροπολογίες στο σχέδιο Νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση που προβλέπουν:

1. Υποχρεωτικές μετατάξεις για το «πλεονάζον» προσωπικό των Δήμων… σε άλλους Ο.Τ.Α. ή υπηρεσίες του Δημοσίου.

2. Οι Ο.Τ.Α. να χρησιμοποιούν και ιδιώτες για την παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών συλλογής και μεταφοράς Στερεών Αποβλήτων και ανακυκλώσιμων υλικών, καθαριότητας κοινόχρηστων χώρων και Δημοτικών κτιρίων.

Οι νέες αποφάσεις της κυβέρνησης ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε συνδυασμό με την πολιτική του μνημονίου οδηγούν σε νέα αφαίρεση δικαιωμάτων αλλά και την εκχώρηση όλων των αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο μεγάλο κεφάλαιο.

Γι’ αυτό, η 24ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ την ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑΪΟΥ 2011 και η μαζική συμμετοχή μας αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς όσο η κυβέρνηση βλέπει να την παρακολουθούμε παθητικά και από την θέση του «καναπέ» τόσο πιο πολύ αποθρασύνεται.

Αυτή την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ταξική πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας που πλέον θέτει καθημερινά σε αμφισβήτηση την ίδια μας την εργασιακή υπόσταση αλλά και τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μόνο με τη δυναμική, αγωνιστική και ενωτική παρέμβασή μας θα την ανατρέψουμε.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 24ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-18 ΜΑΪΟΥ 2011

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.

Ο Πρόεδρος Ο Αναπλ. Γεν. Γραμματέας

Θέμης Μπαλασόπουλος Ιωάννης Τσούνης


*από το: http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/05/blog-post_2360.html

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ 4 ΜΑΗ, σημερα δηλαδή.

Εκδήλωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής με θέμα: «Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; Επισημάνσεις -Αιτίες -Προτάσεις»
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής οργανώνει ανοιχτή εκδήλωση την Τετάρτη 4 Μάη,
στην ΑΣΟΕΕ, με θέμα: «Γιατί η οργή του λαού δεν μπορεί να συναντηθεί με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα; Επισημάνσεις -Αιτίες -Προτάσεις».
Στην συζήτηση θα λάβουν μέρος συνδικαλιστές από πλήθος εργασιακών χώρων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καθώς και από διάφορα κοινωνικά κινήματα όπως Κερατέα, «δεν πληρώνω» κ.α.
Η εκδήλωση θα έχει συνελευσιακό χαρακτήρα και μετά από ένα σύντομο άνοιγμα του ΜΑΑ, ο λόγος θα δοθεί στους περίπου 30 ομιλητές. Το ιδιαίτερο αυτής της πρωτοβουλίας είναι ότι θα φέρει στο ίδιο τραπέζι, ελπίζουμε με ουσιαστικό τρόπο (γι’ αυτό μπαίνει σαν τίτλος ένα δηκτικό ερώτημα), αγωνιζόμενους ανθρώπους από διάφορους συνδικαλιστικούς, κινηματικούς, ακόμη και πολιτιστικούς χώρους.

Κ. Βαμβακάς (Πρόεδρος ΕΛΜΕ),
Τ. Βαρούνης (συμβασιούχοι γεωπόνοι),

Ιω. Βίτσιου (συμβασιούχοι ΥΠΠΟ)

Χρ. Γιαμπουράνης (κούριερ),

Ν. Γουρλάς (αεροδρόμιο –συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων),

Στ. Ελληνιάδης (πολιτισμός),

Γ. Θεωνάς (πρώην γγ ΓΣΕΕ),

Στ. Ιατρού (πρώην Δήμαρχος Κερατέα)

Γ. Καλαντζόπουλος (μηχανικοί δημοσίου),

Απ. Κασιμέρης ( Δ.Σ. της ΕΘΕΛ),

Αντ. Καραβάς (υγεία),

Στ. Κατσούλας (ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί),

Απ. Καψάλης (ΙΝΕ / ΓΣΕΕ),

Π. Κεφαλληνός (ΟΤΑ),

Σ. Κοιλάκου (Πρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Μηχανικών),

Σπ Κοντομάρης (ενέργεια),

Ν. Λάιος (κέντρα πρόληψης),

Στ. Μάλαμας (κινητή τηλεφωνία),

Κ. Μπεκιάρης (γραφικές τέχνες),

Αντ. Νταβανέλος (Γραμματέας ΕΣΗΕΑ),

Δ. Οικονομίδης (υγεία),

Χρ. Παναγής (διόδια),

Γ. Παπαϊωάννου (ΔΙΚΑΙΩΜΑ),

Κ. Παπαντώνης ( Πρόεδρος Συμβασιούχων Δασοπυροσβέστών),

Κ Παπουλής (Πρόεδρος ΕΛΜΕ),

Γ Παυλόπουλος (τράπεζες),

Ν. Πετράκης (τσιμεντοβιομηχανία),

Δ. Σπανού (ΑΔΕΔΥ)

Αντ. Σταματόπουλος ( Πρόεδρος Εργαζομένων ΜΕΤΡΟ),

Στ. Τραχανατζής (Γραμματέας ΕΚΑ),

Αν. Φραντζεσκάκη (ΟΛΠ),

T. Χριστόπουλος (Οικοδόμος)

Αθήνα,3/5/2011

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ: "ΚΑΛΈ ΜΟΥ ΆΝΘΡΩΠΕ..." Καλό σου ταξίδι...

Εφυγε από την ζωή ο αγαπημένος μας κωμικός ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ


ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ: "ΚΑΛΈ ΜΟΥ ΆΝΘΡΩΠΕ..."




Έφυγε από την ζωή σήμερα Τρίτη
πρωί στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν όπου νοσηλευόταν ο αγαπημένος μας ηθοποιός Θανάσης Βέγγος σε ηλικία 82 χρονών.
Είχε παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και είχε σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες.

Γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και Αγγωνιστής της Αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του.

Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954 στην ταινία "Μαγική Πόλις" του Κούνδουρου. Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε σε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Συννεφιασμένη Κυριακή, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή. Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με το Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.



Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλα, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο. Τη δεκαετία του '80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου.