Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

~

"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

εν αθήναις

εν αθήναις
.....................Σελίδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με ειδήσεις από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ........

Ευχές για καλή χρονιά το 2017

Ευχές για καλή χρονιά το 2017
...για όμορφα ταξίδια στη ζωή μας !!

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΩΣ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 25/7/2013
ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ 
Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ 
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΩΣ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ

Ερώτηση προς τους Υπουργούς Υγείας και Εργασίας κατέθεσε ο Βουλευτής Αττικής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιώργος Πάντζας, μαζί με 13 ακόμα Βουλευτές, με αφορμή την πρόσφατη εγκύκλιο του Ι.Κ.Α. (αρ. πρωτ. Σ74/11/10-07-2013), με την οποία τίθεται σε εφαρμογή διάταξη του ν. 3984/2011 του Υπουργείου Υγείας, βάσει της οποίας παρακρατείται ποσοστό επί των συντάξεων των χρονίως νοσηλευόμενων, το οποίο αποδίδεται στα θεραπευτήρια του Δημοσίου.

Συγκεκριμένα, η διάταξη ορίζει ότι: «οι περιθαλπόμενοι σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, τα οποία παρέχουν υπηρεσίες κλειστής περίθαλψης, οι οποίοι πάσχουν από χρόνιες παθήσεις και για όσο χρονικό διάστημα αυτοί διαμένουν μόνιμα εντός των φορέων αυτών, συμμετέχουν στη δαπάνη περίθαλψής τους με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν».

Η συμμετοχή αυτή καθορίστηκε με Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ1798/2011/Β΄) ως εξής:
α) για σύνταξη μέχρι 360 ευρώ, ποσοστό 40%,
β) για σύνταξη από 360,01 ευρώ μέχρι 500 ευρώ, ποσοστό 50%,
γ) για σύνταξη από 500,01 ευρώ μέχρι 1.000 ευρώ, ποσοστό 60%,
δ) για σύνταξη από 1.000,01 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ, ποσοστό 70% και
ε) για σύνταξη από 1.500,01 ευρώ και άνω, ποσοστό 80%.

Με άλλα λόγια, ένας συνταξιούχος του ΙΚΑ, καρκινοπαθής που επί χρόνια ταλαιπωρείται από την ασθένεια, με σύνταξη 501 ευρώ θα κληθεί να καταβάλει από τη σύνταξή του 300,6 ευρώ μηνιαίως στο Δημόσιο θεραπευτήριο που νοσηλεύεται. Δηλαδή θα καταβάλει ενοίκιο για το κρεβάτι ή το ράντζο, θα πληρώσει τα έξοδα νοσηλείας και φροντίδας αλλά και τη μάσκα οξυγόνου.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν και στα οποία οι Βουλευτές ζητούν από τα συναρμόδια Υπουργεία απαντήσεις είναι:

Πρώτον, με βάση ποιο νομικό έρεισμα «κατάσχεται» η σύνταξη, το εισόδημα δηλαδή ενός πολίτη, όπως είναι και ο μισθός, προκειμένου να αποδοθούν δαπάνες περίθαλψης, για τις οποίες μάλιστα γίνεται μηνιαία παρακράτηση από όλες τις συντάξεις, όλων των ασφαλιστικών οργανισμών.

Δεύτερον, σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προβούν τα Υπουργεία προκειμένου να αποκατασταθεί η συγκεκριμένη αδικία προς τους χρόνια νοσηλευόμενους συνταξιούχους του ΙΚΑ, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών και με τις συγκεκριμένες αποφάσεις τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η ίδια τους η επιβίωση.

Και τρίτον, με ποιους τρόπους σκοπεύουν να αναζητήσουν πόρους για την κάλυψη των ιδιαίτερων ιατροφαρμακευτικών αναγκών των χρονίως πασχόντων προκειμένου να προστατευθεί η ζωή και η υγεία τους.
Η ρύθμιση αυτή δεν είναι μόνο απάνθρωπη και αντισυνταγματική, αλλά αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τον τελικό στόχο των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών που δεν είναι άλλος από την ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας.

Την ερώτηση συνυπογράφουν οι Βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιώργος Πάντζας, Δημήτρης Στρατούλης, Ανδρέας Ξανθός, Νίκος Μιχαλάκης, Γιάννης Ζερδελής, Παναγιώτα Δριτσέλη, Ειρήνη Αγαθοπούλου, Μαρία Μπόλαρη, Κώστας Ζαχαριάς, Κωστής Δερμιτζάκης, Βασίλης Κυριακάκης, Ιωάννα Γαϊτάνη, Γιάννης Σταθάς και Θανάσης Πετράκος.
  
Πολιτικό Γραφείο
Γιώργου Πάντζα
Βουλευτή Αττικής ΣΥ.ΡΙΖ.Α
Τηλ. 210 3708387

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

39 χρόνια από την τουρκική εισβολή

«Δεν ξεχνώ»

Tριανταεννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 20η Ιουλίου του 1974, που οι δυνάμεις του Αττίλα εισέβαλαν στην Κύπρο, αφήνοντας χιλιάδες νεκρούς και εκπατρισμένους, ενώ συνεχίζεται η τουρκική κατοχή στο 40% του νησιού.


Σχεδόν 4.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, εκατοντάδες αγνοούνται και 200.000 εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους.


Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδηςπαρέστη στην επιμνημόσυνη δέηση για τους αξιωματικούς και οπλίτες πεσόντες κατά την τουρκική εισβολή, που εψάλη στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο Μακεδονίτισσας. Μετά την επιμνημόσυνο δέηση, στην οποία χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ακολούθησε προσκλητήριο πεσόντων κι έγινε κατάθεση στεφάνων από τον πρόεδρο Αναστασιάδη, τον αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Ιωάννη Δριβελέγκα, τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, τον πρόεδρο της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου, τον τέως πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, τον πρέσβη της Ελλάδος και άλλους.


"Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει το δίκαιο αγώνα του Κυπριακού λαού, τόνισε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Τίπρας, για να σταματήσει η κατοχή και να εφαρμοστεί βιώσιμη λύση στα πλαίσια της διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας με μια κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Δίκαιη και βιώσιμη λύση που θα οδηγήσει σε μια Κύπρο ενιαία και αποστρατικοποιημένη και θα συμβάλλει στην ειρήνη και στην ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής. Το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» του 1974, παραμένει σταθερή και απαράγραπτη δέσμευση αγώνα κατά του φασισμού και δέσμευση αλληλεγγύης στους αγώνες του κυπριακού λαού, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του νησιού".

Ηλεκτρονική Έκδοση 


Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Πέρα από την ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις και τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η κοινωνία ολόκληρη είναι σε πλήρη σύγχυση

Σε σύγχυση η κοινωνία



Πηγή: Ria Novosti

Πέρα από την ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια, τις απολύσεις και τη συνεχή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η κοινωνία ολόκληρη είναι σε πλήρη σύγχυση.Δεν υπάρχει όραμα. Δεν υπάρχει σχεδιασμός. Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα. Δεν υπάρχει στόχος. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Δεν υπάρχει έλεγχος. Έχουν ψηφισθεί νόμοι που δεν εκτελούνται. Έχουν ληφθεί αποφάσεις που δεν προωθούνται. Το κόστος επωμίζονται πάντα οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι, όταν οι πλούσιοι γίνονται δεδομένα πλουσιότεροι.
Και αυτό γιατί απολύονται οριζόντια εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ, που είναι ικανοί, που είναι αποτελεσματικοί, που είναι έντιμοι, που είναι επαρκείς και χρήσιμοι. Όταν δεν έχουν απολυθεί ακόμα όσοι έχουν προσληφθεί ως ρουσφέτια ισχυρών γιοι, κόρες, συγγενείς, προέδρων, πολιτικών και άλλων μεγαλόσχημων. Κλείνει η ΕΡΤ, καταργείται η δημοτική αστυνομία, έτσι πρόχειρα, απρόσμενα, χωρίς μελέτη, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προγραμματισμό. Συγκυριακά, συμπληρωματικά, τυχαία, αποφασίζεται το ένα, αντί του άλλου, το μετά πριν το πριν. Μια απέραντη ασάφεια επικρατεί από άκρη σε άκρη σε σχέση με το ποια είναι η πορεία της χώρας. Η Τρόικα, κάποιοι υπάλληλοι, αποφασίζουν έτσι κατά το δοκούν, στη βάση των συμφερόντων των δανειστών και τα πεπραγμένα που προκύπτουν, έχουν αντίθετα των επιδιωκομένων, αποτελέσματα. Ο πολίτης κοιμάται με εφιάλτες και ξυπνάει σε μια εφιαλτικότερη ημέρα, χωρίς να γνωρίζει τι είναι εκείνο που θα αντικρύσει όταν ξημερώσει. Γι’ αυτό ο λαός έχει αποκάμει. Δεν έχει κουράγιο. Δεν έχει συμμετοχή. Δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα. Αλλά χωρίς τη συμμετοχή όλων, χωρίς τη συστράτευση όλων των κοινωνικών εταίρων και όλων των παραγωγικών ομάδων, δεν μπορεί να επιτευχθεί κανένα αποτέλεσμα. Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί αν δεν πιστεύουμε στη νίκη.Και σήμερα σχεδόν κανένας δεν πιστεύει σε κάποια νίκη. Όλοι περιμένουν το μοιραίο ελπίζοντας την εξ ύψους παρηγοριά. Ζούμε μια τραγωδία. Αλλά από μηχανής Θεός δεν υπάρχει…Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δράμα.
Γράφουμε δε αυτά γιατί είμαστε στην υπεράσπιση του πολίτη. Και αυτή είναι η κραυγή του.


_____________________

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Θερμό καλοκαίρι, καυτό φθινόπωρο / Γενική απεργία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ την Τρίτη

Τρίτη περικύκλωση της Βουλής

Την Τετάρτη οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠαΣοΚ θα κληθούν να επικυρώσουν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Η πίεση από την τρόικα εντείνεται και το μόνο που δεν πρέπει να περιμένει η κυβέρνηση είναι ελαστικότητα μετά τις γερμανικές εκλογές. 
Η Α. Μέρκελ προειδοποιεί ότι «η Ελλάδα έχει […] ακόμη δύσκολους καιρούς μπροστά της», ενώ ο πρώην υπ. Οικονομικών της Γερμανίας, Τ. Βάιγκελ διευκρινίζει ότι «η Ελλάδα έχει διανύσει περίπου τη μισή διαδρομή, ο καθένας όμως γνωρίζει πως το δεύτερο μισό του μαραθωνίου μπορεί να είναι ακόμη πιο επίπονο».
Γνωρίζουν άπαντες, λοιπόν, το σκληρό μέλλον αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Γεγονός που δημιουργεί ένταση, αμηχανία και, εν τέλει, τη διαφωνία. Κι’ αυτό πυροδοτεί εσωτερικές εξελίξεις σε κόμματα και κυβέρνηση. Κανείς, μάλιστα, δεν μπορεί να αποκλείσει και τώρα κάποιο «ατύχημα», ιδιαίτερα σε επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου. 
Το ορόσημο, όμως, δεν είναι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αλλά το φθινόπωρο [Οκτώβριος και Νοέμβριος], όπου υπάρχει συσσώρευση προβλημάτων: κινητοποιήσεις σε σχολεία, νοσοκομεία, και δήμους. Την ίδια περίοδο η τρόικα επανέρχεται για ελέγχους. Η μαύρη τρύπα στον ΕΟΠΥΥ μ’ αυτό τον προϋπολογισμό δεν κλείνει [περίπου 2,5 δισ. ευρώ], οι πολίτες είναι αδύνατον να ανταποκριθούν στις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, έρχονται εκκαθαριστικά και το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ...
Όμως έχουμε ακόμα Ιούλιο και αύριο, στις οκτώ το βράδυ θα πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο στο Σύνταγμα και περικύκλωση της Βουλής, ενώ...
_____________________
http://epohi.gr/portal/

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Σκουριές: ΜΑΤ χτυπάνε τον πατέρα του προφυλακισμένου αγωνιστή



Φέτος πάμε "διακοπές" στις Σκουριές για διαδηλωτικό "τουρισμό" και συμπαράσταση στους κατοίκους που μάχονται να μην καταστραφεί ο τόπος τους. Με μαύρες σημαίες και ταμπούρλα.

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

ΟΧΙ στο κλείσιμο της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα.

Στολίδι και κόσμημα της Αρκαδίας

Πρωτότυπα μοναδικά κοσμήματα από τους σπουδαστές της σχολής

ΣΧΟΛΗ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑΣ ΣΤΕΜΝΙΤΣΑΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

"Αν το μάθει ο μπάρμπα-Λάμπης Κατσούλης θα σηκωθεί 
και θα τους βαρέσει όλους αυτουνούς που απερίσκεπτα 
θέλουν να βάλουν λουκέτο στο "κόσμημα" της Γορτυνίας!!!
Αρκάδες ανά τον κόσμο ξεσηκωθείτε στείλτε την διαμαρτυρία σας
στην ανάλγητη ξενοκίνητη δήθεν "κυβέρνηση" να σταματήσει
το καταστροφικό της έργο.
                                          "

Με την κατάργηση ειδικοτήτων από το Τεχνικό Λύκειο, και πιο συγκριμένα στις ειδικότητες υγείας, κομμωτικής και αργυροχρυσοχοΐας, το υπουργείο Παιδείας, όπως προκύπτει από non paper προχωρά στην κατάργηση οργανικών θέσεων 2500 εκπαιδευτικών. Από τη συγκεκριμένη απόφαση θεωρείται βέβαιο το κλείσιμο της σχολής αργυροχρυσοχοΐας στη Στεμνίτσα, ενώ πρόβλημα θα υπάρξει για καθηγητές και μαθητές των ΕΠΑΛ της Αρκαδίας που δίδασκαν ή είχαν επιλέξει τον τομέα υγείας και πρόνοιας.

Όσον αφορά το υπόλοιπο πλεονάζον προσωπικό, το υπουργείο αποφάσισε τα εξής:

Στις 4933 κενές οργανικές θέσεις της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις ειδικότητες Γυμναστών, Πληροφορικής, Γαλλικής Φιλολογίας, Θεατρικών Σπουδών, Μουσικής και Καλλιτεχνικών , υποχρεωτική μετάταξη ισάριθμων υπεραρίθμων εκπαιδευτικών των ιδίων ειδικοτήτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που πλεονάζουν


«Διαθεσιμότητα» εκπαιδευτικών που προκύπτουν από τυχόν κατάργηση κλάδων και ειδικοτήτων εφόσον προκριθούν αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του νέου Τεχνικού Λυκείου

Υποχρεωτική μετάταξη στις 2.500 κενές οργανικές θέσεις Διοικητικών Υπαλλήλων κατηγορίας ΠΕ & ΤΕ της Κεντρικής & των Περιφερειακών Υπηρεσιών του ΥΠΑΙΘ καθώς και των Δημοσίων ΙΕΚ όσων εκπαιδευτικών συνεχίζουν να πλεονάζουν, με ισόποση μείωση αποσπάσεων, εφόσον είναι κατηγορίας ΠΕ & ΤΕ και ειδικοτήτων αναγκαίων ή συναφών για τη βελτίωση του διοικητικού έργου.


Στο non paper σημειώνεται ότι το υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην κατάργηση 46 ειδικοτήτων από τις 110 ειδικότητες που υπήρχαν συνολικά έως σήμερα, με συνέπεια την κατάργηση 2.500 οργανικών θέσεων της τεχνικής εκπαίδευσης εκ των οποίων οι 2.000 θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και οι υπόλοιποι θα μεταταχθούν σε διοικητικές θέσεις.

«Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι τα Επαγγελματικά & Τεχνικά Λύκεια και Σχολές δεν επιτελούν σήμερα το ρόλο τους αντιμετωπίζοντας σειρά στρεβλώσεων και πελατειακών σχέσεων», αναφέρει το υπουργείο Παιδείας για να δικαιολογήσει την αποφάση του αυτή και προσθέτει: «Γι αυτό σχεδιάζουμε ένα Τεχνικό Λύκειο που θα μεταδίδει τις απαιτούμενες τεχνικές και επαγγελματικές γνώσεις και δεξιότητες, παράλληλα με την καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας, και τη σύνδεση με την αγορά εργασίας, χωρίς στρεβλώσεις και επικαλύψεις με ανώτερες βαθμίδες τυπικής εκπαίδευσης ή μη τυπικής κατάρτισης».

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Τι μπορείς να κάνεις για τις φυλακισμένες Ελεώνα Θήβας

filaki
Η Φυλή των Φίλων συντονίζει συγκέντρωση υλικών αγαθών και ενημερωτικό πάνελ για τις κρατούμενες στις Γυναικείες Φυλακές, τις μωρομάνες και τα παιδιά τους (ηλικίας μέχρι 3,5 ετών), στο Κατάστημα Κράτησης Ελεώνα Θήβας.Εκεί βρίσκονται συνολικά 450 γυναίκες και 21 παιδάκια ηλικίας από λίγων μηνών μέχρι 3,5 ετών (ο νόμος προβλέπει την παραμονή των παιδιών μέχρι την ηλικία των 3 ετών με τις μητέρες τους, ώστε να μη βιώνουν αποχωρισμό στην πρώιμη ηλικία).

Το κοινό θα ενημερώσουν: η Χαρά Κουτσομιχάλη, Δ/ντρια Καταστήματος Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θήβας, η Νίκη Μουσχή, κοινωνική λειτουργός στο Κατάστημα Κράτησης Ελεώνα Θήβας, η Φωτεινή Μηλιώνη, δικηγόρος/εγκληματολόγος, από την ΕΠΑΝΟΔΟ (Κέντρο Επανένταξης Αποφυλακιζομένων) και ο Ανδρέας Κρεμμύδας, από το Πρόγραμμα ΚΕΘΕΑ/ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ (Θεραπευτικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του σωφρονιστικού συστήματος). Τη συζήτηση συντονίζει ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης.

Οι ανάγκες των κρατουμένων και των μικρών παιδιών σε υλικά αγαθά που συγκεντρώνουμε μέχρι και την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013 περιλαμβάνουν:

Είδη Ατομικής Καθαριότητας, όπως σκόνη πλυσίματος για το πλυντήριο και για το χέρι, μαλακτικό πλυσίματος, σαμπουάν σώματος, σαμπουάν μαλλιών, σερβιέτες, ενυδατικές κρέμες σώματος, παιδικά σαμπουάν, παιδικές κρέμες σώματος, παιδικά πάμπερς σε όλα τα μεγέθη.
Κούνιες, κρεβατάκια, πάρκα (δεύτερο χέρι-σε καλή κατάσταση)
Παιδικό Ρουχισμό για ηλικίες κάτω των 4 ετών.
Παραμύθια για Νήπια κάτω των 4 ετών.
Παιχνίδια επιτραπέζια και Βιβλία για μεγάλους.
Παιχνίδια χώρου Παιδότοπου για κοινόχρηστη χρήση των νηπίων.


Οι Φίλοι οργανώνουν με δικά τους αυτοκίνητα τη μεταφορά των υλικών αγαθών στο Κέντρο Κράτησης Ελεώνα Θήβας, όπου και θα τα παραδώσουν την επόμενη μέρα (Πέμπτη 11 Ιουλίου, ώρες 17:00-20:00). Την ημέρα αυτή θα παιχτεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της φυλακής η Θεατρική Παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη από την ομάδα Πείρα(γ)μα, ενώ θα πραγματοποιηθεί και σεμινάριο εμψύχωσης στις κρατούμενες από τη θεατρική ομάδα.

Επίσης, όσοι φίλες και φίλοι είναι Εικαστικοί, Παιγνιοθεραπευτές, Μουσικοί, Παραμυθάδες και όποιας άλλης ειδικότητας για δημιουργική απασχόληση, ψυχαγωγία, κοινωνικοποίηση και επιμόρφωση, μπορούν να το δηλώσουν την ημέρα της συνάντησής μας στο ΧΥΤΗΡΙΟ και να συζητήσουμε τη διαθεσιμότητα και τη δυνατότητα για μια πιο τακτική παρουσία και προσφορά της Φυλής των Φίλων στις Γυναικείες Φυλακές και μετά από αυτή τη δράση Αλληλεγγύης.
ΠΟΥ:    Πολυχώρος ΧΥΤΗΡΙΟ, Ιερά Οδός 44, Γκάζι.
ΠΟΤΕ: Η συγκέντρωση των αγαθών ξεκινάει τη Δευτέρα 8 Ιουλίου, ώρες 17:00-21:00, συνεχίζεται την Τρίτη 9 Ιουλίου 17:00-21:00 και ολοκληρώνεται την Τετάρτη 10 Ιουλίου από τις 15:00. Το ενημερωτικό πάνελ θα λάβει μέρος την Τετάρτη 10 Ιουλίου, στις 18.30.

_______________________
http://www.protagon.gr
Πηγή: Καλά Νέα
Σύνδεσμος στην Πηγή...
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=52641:ti-mporeis-na-kaneis-gia-tis-fylakismenes-eleona-thivas&catid=39:omorfos-kosmos&Itemid=220#ixzz2YRDZ2FCV

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Το αυτοκίνητο που κινείται στο νερό!

 Δείτε το video

Το Water Car, το αμφίβιο όχημα, κινείται με μεγάλη ταχύτητα και στο δρόμο και στο νερό.
Είναι πραγματικό! Το water car διατίθεται ήδη στην αγορά και μπορεί να γίνει δικό σας, αν σας περισσεύουν 76.000 δολάρια.
Το όχημα μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα πέφτει στο νερό και γίνεται σκάφος. Έπειτα μπορείτε να αλωνίσετε τη θάλασσα.
Να σημειωθεί πως εκτός από δίπλωμα αυτοκινήτου, χρειάζεστε και δίπλωμα οδήγησης σκάφους.




Να σημειωθεί πως εκτός από δίπλωμα αυτοκινήτου, χρειάζεστε και δίπλωμα οδήγησης σκάφους.

_____________________

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Η συγκλονιστική επιστολή Έλληνα μετανάστη για την Χρυσή Αυγή



Οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι σημερινοί μετανάστες στην Ελλάδα είναι αντίστοιχες με εκείνες των παππούδων μου στην Αμερική, γράφει ο Ελληνοαμερικανός Zeese Papanikolas, γιός μεταναστών στις ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο πολιτικής, πολιτισμού και ιδεών chronosmag.eu.

Ο Ζήσης Παπανικόλας γεννήθηκε το 1942 στις Η.Π.Α., στο Σωλτ Λέηκ Σίτυ (κοντά στα Βραχώδη Όρη) της Πολιτείας της Γιούτα, και είναι εγγονός οικογενειών Ελλήνων μεταναστών. Μητέρα του ήταν η γνωστή συγγραφέας και ιστορικός ελληνοαμερικανικών θεμάτων Ελένη Παπανικόλα.
Ο Ζήσης Παπανικόλας αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ενώ διετέλεσε καθηγητής στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο (Καλιφόρνια).
Έχει γράψει σειρά βιβλίων για την αμερικανική ιστορία και πολιτισμό, καθώς και το Buried Unsung (1982), τη βιογραφία του Έλληνα μετανάστη και συνδικαλιστή Λούη Τίκα, ένα από τα θύματα της περίφημης Σφαγής του Λάντλοου, με την οποία και έληξε άδοξα η απεργία των ανθρακωρύχων στο Κολοράντο (1913-14). Το Buried Unsung κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο Αμοιρολόιτος (Κατάρτι, Αθήνα 2002).

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής, όπως δημοσιεύθηκε στα ελληνικά στον ιστότοπο Chronosmag.eu, σε μετάφραση Στέφανου Θεοδωρίδη:

Όταν βρίσκομαι στην Αθήνα, επισκέπτομαι πάντα το [Εθνικό] Ιστορικό Μουσείο, κοντά στην πλατεία Συντάγματος. Έστω για μία ώρα, περιφέρομαι στις αίθουσές του και χαζεύω τις γυάλινες προθήκες με τις ασημένιες πιστόλες, τις παλάσκες με το μπαρούτι και τα φονικά γιαταγάνια, ενώ οι ήρωες του '21 με αγριοκοιτάζουν από ψηλά. Τα φέσια τους, τα μακριά μουστάκια τους, τα μαλλιά μέχρι τον ώμο, όλα αυτά τους κάνουν να δείχνουν απόκοσμοι. Κι όμως, ένας από αυτούς είναι μακρινός πρόγονός μου. Κοιτάζω ψηλά το πρόσωπο του Θεόδωρου Γρίβα που δεν μοιάζει σε τίποτα με το δικό μου κι αμέσως μετά τρέχω να δω το σπαθί και την πολυποίκιλτη κάπα του που βρίσκεται πίσω από την προθήκη σε έναν από τους διαδρόμους της έκθεσης. Μετά από τόσα χρόνια που έρχομαι εδώ, ξέρω ακριβώς πού θα τα βρω. Ο Θεόδωρος Γρίβας είναι ο μόνος, αν και χαλαρός, σύνδεσμος μεταξύ της οικογένειάς μου και του ηρωικού εκείνου παρελθόντος: το γενεαλογικό μας δέντρο, κι από τις δυο μεριές της οικογένειας, φτάνει μόνο μέχρι τους προπαππούδες μου (ένας εκ των οποίων παντρεύτηκε κάποια από την οικογένεια των Γριβαίων) κι έπειτα χάνεται στα φτωχά χωριά της Αρκαδίας, της Ναυπακτίας και της Μακεδονίας. Αν εξαιρέσει κανείς αυτό το λεπτό νήμα που μας συνδέει με την οικογένεια Γρίβα, είμαστε ένα τίποτα. Στη σημερινή περίοδο των οργισμένων αντιδράσεων κατά των μεταναστών που κατακλύζουν την Ελλάδα, μια τέτοια επίσκεψη στο Ιστορικό Μουσείο, με τις μπαρουτοκαπνισμένες σημαίες και τους ήρωες, ίσως κάνει τον επισκέπτη να αναρωτηθεί τι θα πει Έλληνας τελικά. Γιατί το σημαντικότερο από τα ελάχιστα που γνωρίζω για την οικογένεια των Γριβαίων –όλοι τους μαχητές, μισθοφόροι και πειρατές– νομίζω ότι είναι η αλβανική καταγωγή τους.

Ξένη καταγωγή, ελληνικό παρόν

Ίσως επειδή δεν έρχομαι ιδιαίτερα συχνά στην Αθήνα, σκηνές όπως η ακόλουθη μου προκάλεσαν καταρχήν έκπληξη: έχω σταθεί σε ένα περίπτερο κοντά στο Πανεπιστήμιο για να αγοράσω μια τηλεκάρτα. Η υπάλληλος του περιπτέρου ψάχνει κάτω από τον πάγκο και με ρωτάει πόσο χρόνο ομιλίας θέλω. Όταν σηκώνεται, βλέπω ότι πρόκειται για μια νεαρή Γιαπωνέζα, η οποία όμως μιλά ελληνικά και μάλιστα πολύ καλύτερα από μένα, με τη φτωχή και διστακτική προφορά μου. Στην Ερμού, νεαροί Αφρικανοί πουλάνε επώνυμες τσάντες σε προσφορά. Σε όλα τα προηγούμενα ταξίδια μου στην Ελλάδα δεν είχα δει ούτε έναν μαύρο, εκτός από έναν Αμερικανό ιπτάμενο φροντιστή κάποιο βράδυ στην Πλάκα στις αρχές του '60. Στην Υπερείδου, κοντά στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, βλέπω κι άλλους τέτοιους Αφρικανούς, αυτή τη φορά να πουλάνε παιχνίδια. Ένα άλλο βράδυ, φεύγοντας από ένα εστιατόριο στα Εξάρχεια, η Ελληνίδα της παρέας μάς διαβεβαιώνει ότι η πανέμορφη μαύρη που είναι απασχολημένη στο κινητό της, μιλάει σε άπταιστη αθηναϊκή αργκό. Κανένας από τους Αλβανούς, Σλάβους, Ιρανούς και Αφγανούς που συνωστίζονται γύρω μου στο μετρό και το τρόλεϊ δεν θα μου έδινε αμέσως την εντύπωση ότι είναι Έλληνας. Η Ελλάδα, αφετηρία μαζικής μετανάστευσης πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο –και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε ολόκληρες πόλεις στην κυριολεξία έχασαν τους άντρες και τα παιδιά τους–, σήμερα είναι προορισμός μεταναστών.

Φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες δεν ήρθαν να εγκατασταθούν σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες ίσως δυσκολίες από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Στην πραγματικότητα –και κατά κύριο λόγο– είναι παγιδευμένοι, εγκλωβισμένοι στην απελπισμένη τους προσπάθεια να φτάσουν στις πλούσιες χώρες της Ευρώπης, χώρες που μπορεί να τους χρησιμοποιήσουν σαν εργατικά χέρια και όπου μπορεί να εγκατασταθούν προσωρινά ή ακόμα και μόνιμα. Έχω διαβάσει μερικά πράγματα για τις συνθήκες ζωής τους στην Ελλάδα. Φτάνουν έχοντας ήδη υποστεί στερήσεις και κακοποίηση καταρχήν από τις χώρες από τις οποίες έχουν αποδράσει –χώρες ρημαγμένες από τον πόλεμο και τη βία του φανατισμού– αλλά και από τη φτώχεια που έχει αυξηθεί σήμερα εξαιτίας της ξηρασίας και της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον έχουν κακοποιηθεί από τους σωματέμπορους που τους κρύβουν, τους κλέβουν κι έπειτα τους εγκαταλείπουν. Δεν ήρθαν λοιπόν στην Ελλάδα για να απολαύσουν τους πορτοκαλεώνες και τον ήλιο και να καθίσουν σε κάποια παραθαλάσσια ταβέρνα. Ήρθαν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Έτσι, όταν διάβασα ότι η Χρυσή Αυγή άνοιξε γραφεία στη Νέα Υόρκη, όπου τόσοι μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων και των παππούδων μου, πρωτοπάτησαν το πόδι τους στην Αμερική, έγινα έξαλλος. Δεν θέλω να συγκρίνω τους τωρινούς μετανάστες στην Ελλάδα με εκείνη την πρώτη γενιά των Ελλήνων μεταναστών που πήγαν στις Η.Π.Α. πριν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και λίγο μετά, γιατί υπάρχουν πολλές διαφορές, και οι καταστάσεις που οδήγησαν Ιρακινούς, Ιρανούς και Αφγανούς να αποδράσουν από την πατρίδα τους είναι πολύ πιο δύσκολες από εκείνες που παρακίνησαν τους Έλληνες να μεταναστεύσουν για πρώτη φορά στις Η.Π.Α. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες ομοιότητες: η τραγική φτώχεια, ο φόβος της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η οικογενειακή περηφάνια που επιβάλλει να παίρνουν τα κορίτσια προίκα, η στήριξη των γονιών για να μην καταντήσουν επαίτες, η προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος. Οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι σημερινοί μετανάστες στην Ελλάδα είναι αντίστοιχες με εκείνες των παππούδων μου στην Αμερική. Στις πόλεις των ορυχείων που δούλευαν, έμεναν σε στάβλους, σε παράγκες και σε σκηνές δίχως θέρμανση κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών. Δεν ζούσαν σε φυλακές ούτε σε στρατόπεδα με αγκαθωτά συρματοπλέγματα αλλά, όπως οι μετανάστες στη σημερινή Ελλάδα, έζησαν με απίστευτες στερήσεις και κινδύνους κάνοντας όνειρα ότι μια μέρα θα γυρίσουν στο σπίτι τους με αρκετά χρήματα κι αξιοπρέπεια.

Αφανείς ήρωες στις Η.Π.Α.

Οι Έλληνες σε γενικές γραμμές έχουν ευημερήσει στις Η.Π.Α. Έστησαν επιχειρήσεις, σπούδασαν τα παιδιά τους, διείσδυσαν σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους και στην πολιτική ζωή. Όποιος νομίζει όμως ότι αυτό ήταν εύκολο, απατάται οικτρά. Μην ξεχνάμε τους σχεδόν 200.000 Έλληνες που επέστρεψαν στην πατρίδα το 1930 (πολλοί από αυτούς σακατεμένοι από τη βιομηχανική ζωή των Η.Π.Α.), εκείνους που καταστράφηκε η σωματική ή ακόμα και η ψυχική τους υγεία, και εκείνους που έχασαν μέλη του σώματός τους από ατυχήματα στους μύλους και στα ορυχεία. Δεν πρόκειται για τους μυθικούς Μπρούκληδες που επέστρεφαν στο χωριό τους για να γεμίσουν φίλους και συγγενείς με αμερικανικό χρυσάφι και να παντρευτούν ένα κορίτσι είκοσι χρόνια μικρότερό τους. Αυτούς τους κατεστραμμένους «επαναπατρισθέντες» Έλληνες τους ονόμαζαν κουνημένους. Επίσης, μην ξεχνάμε τους Έλληνες μετανάστες που θάφτηκαν σε πρόχειρους τάφους κατά μήκος των δυτικών σιδηροδρομικών γραμμών ή στα νεκροταφεία των πόλεων με τα ορυχεία.

Το πρώτο μου βιβλίο το ονόμασα Βuried Unsung [Αμοιρολόιτος, Κατάρτι, Αθήνα 2002] προς τιμήν των νεαρών Ελλήνων που είχαν ακριβώς τον φόβο ότι θα τους πετάξουν σ' ένα λάκκο δίχως να τους ψάλει κανείς, και ειδικότερα προς τιμήν ενός απ' αυτούς –παρότι τον έψαλε Έλληνας παπάς– ο οποίος, όπως και πολλοί μετανάστες στην Αμερική, παραμένει αφανής ήρωας. Ο Λούης Τίκας, Κρητικός που ήρθε στις Η.Π.Α. το 1906, σκοτώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα στη διάρκεια μιας βίαιης απεργίας ανθρακωρύχων στο νότιο Κολοράντο, όταν η Εθνοφρουρά του Κολοράντο εισέβαλε στον καταυλισμό των απεργών, σκοτώνοντας τον Τίκας και τους άλλους απεργούς και βάζοντας φωτιά. Ο Τίκας πέθανε μαζί με άντρες, γυναίκες και παιδιά από την Ιταλία, το Μεξικό και άλλες χώρες, όμως η εξέγερση αυτή ήταν μία από τις πολλές που προηγήθηκαν και που ακολούθησαν. Στις εξεγέρσεις αυτές, Γερμανοί συνδικαλιστές και ριζοσπάστες, Ιρλανδοί ανθρακωρύχοι, Ρώσοι και Πολωνοί εργάτες στη βιομηχανία χάλυβα, Εβραίες πωλήτριες και άλλοι πολλοί μετανάστες τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν, καθώς βρίσκονταν σε μια χώρα που ήθελε τα εργατικά τους χέρια αλλά όχι τους ίδιους.

Η βία εναντίον των Ελλήνων στις Η.Π.Α. για καλή μας τύχη υπήρξε σύντομη συγκριτικά με τα χρόνια τρομοκρατίας και διακρίσεων που έζησαν οι Ιρλανδοί ή οι Κινέζοι, και ιδιαίτερα οι Αφρικανοί που μεταφέρθηκαν σε αυτή τη χώρα αλυσοδεμένοι και των οποίων οι απόγονοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό παρά την εκλογή Αφροαμερικανού προέδρου και παρά τη διάκρισή τους σε όλους τους τομείς. Ωστόσο, ακόμα κι εδώ, οι Έλληνες είδαν τα μαγαζιά τους να καταστρέφονται, τα παιδιά τους να γίνονται αντικείμενο χλευασμού. Το 1909, ομάδα ρατσιστών έκαψε ολοσχερώς μια ολόκληρη σειρά ελληνικών μαγαζιών και εστιατορίων στην Ομάχα της Νεμπράσκα. Στις πόλεις της Γιούτα όπου εγκαταστάθηκαν οι παππούδες μου, μέλη της Κου Κλουξ Κλαν έκαναν πορείες διαμαρτυρίας κατά των Ελλήνων και άλλων μεταναστών. Οι γονείς μου θυμούνταν πολύ καλά εκείνες τις πορείες καθώς και τους σταυρούς που καίγονταν στις πλαγιές των λόφων.

Η Αμερική στην οποία ήρθαν οι παππούδες μου πριν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι διαφορετική από τη σημερινή Αμερική. Πόλεις που κατοικούνταν αποκλειστικά από Αγγλοσάξονες, τώρα κατοικούνται από ισπανόφωνους. Πόλεις που απαγόρευαν την εγκατάσταση Ασιατών, τώρα έχουν Αμερικανοασιάτες δημάρχους. Στην πολιτεία μου, την Καλιφόρνια, σε λίγα χρόνια οι λευκοί θα είναι μειοψηφία. Δεν πρόκειται για τραγωδία όμως. Είναι ιστορία και κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στην ιστορία. Στο μέλλον η Ελλάδα μπορεί να είναι λιγότερο ελληνική, περισσότερο πολυεθνοτική, και ακριβώς γι' αυτό πιο ενδιαφέρουσα. Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα ίσως αρχίσουν να μοιάζουν με εκείνες τις πολυεθνοτικές, πολυγλωσσικές πόλεις της Ελληνιστικής ή της Βυζαντινής Εποχής. Άραγε θα είναι καλύτερα έτσι ή χειρότερα; Τέτοιες κατηγοριοποιήσεις μοιάζουν σχεδόν ασήμαντες. Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα θα είναι ο εαυτός τους.

Ας επανέλθουμε τώρα στη Χρυσή Αυγή. Αναρωτιέται κανείς τι ελπίζει να κερδίσει στη Νέα Υόρκη. Στήριξη; Τη δική μου πάντως δεν θα την έχει, ούτε πρόκειται να πάρει λεφτά απ' όσους Ελληνοαμερικανούς ξέρουν ιστορία. Ο ξυλοδαρμός ενός Πακιστανού ή ενός Κονγκολέζου στους δρόμους της Αθήνας εκφράζει μόνο την οργή και την ανικανότητα ανθρώπων που πρέπει να καταλάβουν ότι δεν έχουν να προτείνουν καμία λύση για την οικονομική και πολιτική κρίση της Ελλάδας. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι μετανάστες δεν ήρθαν στην Ελλάδα για να πάρουν τις δουλειές από τους Έλληνες, τη στιγμή που δεν υπάρχουν καν δουλειές, αλλά ούτε και για να ζητήσουν ελεημοσύνη, τη στιγμή που δεν υπάρχουν καν αποθέματα ελεημοσύνης. 
Η Ελλάδα είναι απλώς ένα σημείο στον χάρτη που βιώνει τη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών σε παγκόσμια κλίμακα, λόγω πολέμου, φτώχειας, βίας, ξηρασίας και άλλων συνθηκών που αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε και που ίσως ποτέ δεν θα γνωρίσουμε. Οπωσδήποτε η συρροή απελπισμένων μεταναστών στην Ελλάδα αποτελεί ένα πρόβλημα το οποίο η χώρα ούτε προκάλεσε αλλά ούτε και έχει τη δυνατότητα να λύσει μόνη της. Αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα και χρειάζεται μαχητικότητα σε παγκόσμια κλίμακα ώστε να λυθεί με δίκαιο και συμπονετικό τρόπο. Δεν θα λυθεί ούτε από μεμονωμένες ομάδες ούτε από συγκεντρώσεις μηχανόβιων τραμπούκων.



______________

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ενημέρωση: από τους εργολάβους στην κοινωνία

Η Αριστερά δεν έχει γρήγορα ανακλαστικά. Βραδυπορεί. Δεν προετοιμάζεται έγκαιρα και αργεί να πάρει αποφάσεις.

Το θέμα της επικοινωνίας και της ενημέρωσης δεν είναι το μόνο που έχει αντιμετωπιστεί αργόσυρτα και μοιρολατρικά. Ούτε η βαρύτητά του σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες ούτε ο πολεμικός χαρακτήρας των καιρών που ζούμε, δεν στάθηκαν ικανοί παράγοντες για να αλλάξουν τις αντιλήψεις μας ή έστω τους ρυθμούς μας. Κι αυτό φαίνεται τόσο απ’ αυτό που κάναμε όσο κι απ’ αυτό που δεν κάναμε. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει όχι μόνο το σημείο της αυτοκριτικής μας, αλλά και το σημείο μιας νέας αφετηρίας, εάν πραγματικά πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τα Μνημόνια και να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του τόπου, σχεδόν από τις στάχτες του.
Εμπειρία
Σήμερα, υπάρχει η πλούσια και πολύτιμη εμπειρία από τη λειτουργία δεκάδων επικοινωνιακών και ενημερωτικών κόμβων και μέσων, σε όλη την Ελλάδα, τοπικών καναλιών και διαδικτυακών τόπων, που δημιουργήθηκαν από κάθε λογής συλλογικότητες.
Το Indymedia είναι ένα από τα πρώτα συλλογικά εγχειρήματα, με αξιοσημείωτη διάρκεια ζωής παρ’ όλες τις κυβερνητικές επιθέσεις, ενώ πιο πρόσφατο είναι το εγχείρημα της Εφημερίδας των Συντακτών που αποτελεί κοινοπραξία των εργαζομένων και στήθηκε χωρίς ξένα κεφάλαια και εργολάβους.
Σε όλο αυτό το διάστημα, δημιουργήθηκαν εκατοντάδες ιστότοποι με πολιτικό περιεχόμενο, ενίοτε και πολιτιστικό, μέσα από τους οποίους διακινούνται ειδήσεις, αναλύσεις και πληροφορίες επί παντός και αναπτύσσεται ένας δημόσιος διάλογος έξω και ανεξάρτητα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πέρα και από το Facebook και το Twitter.
Παράλληλα, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες, και επιχειρηματίες δημοσιογράφοι, δημιούργησαν τα δικά τους μέσα με επιτυχία. Από τον Στέλιο Κούλογλου (tvxs.gr) και τον Νίκο Χατζηνικολάου (enikos.gr) μέχρι τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο (zougla.gr) και τους αδελφούς Παγώνα που έστησαν το focus webtv.
Παράδειγμα ΕΡΤ
Αλλά ο τρόπος με τον οποίο δικτυώθηκε η ΕΡΤ για να φτάσει σε αριθμό αποδεκτών που ποτέ δεν είχε στο παρελθόν είναι επίσης αποκαλυπτικός για τις δυνατότητες εναλλακτικών διαύλων επικοινωνίας και ενημέρωσης. Ένας γίγαντας, η ΕΡΤ, χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες ενός νάνου, του ThePressProject.gr, που ιδρύθηκε και λειτουργεί από μία ομάδα δημοσιογράφων, έφτασε σε εκατομμύρια υπολογιστές σε χρόνο μηδέν! Δεκάδες μπλογκ και σάιτ, μεταξύ των οποίων ο «Δρόμος της Αριστεράς» και «Στο Κόκκινο», έγιναν οι φορείς των εκπομπών της ΕΡΤ, ενώ σε όλη την Ελλάδα, τοπικά δίκτυα και ραδιόφωνα έκαναν καθημερινές πολύωρες αναμεταδόσεις. Ήταν ο μεγαλύτερος συντονισμός που έχει γίνει ποτέ, μόνο και μόνο από την ανάγκη διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων και συλλογικοτήτων να στηρίξουν την ΕΡΤ. Κι αυτό το επικοινωνιακό πανηγύρι που αντέστρεψε τη φίμωση της ΕΡΤ και έδωσε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στη φωνή της, αποτελεί ένα απτό παράδειγμα για τις πολύ μεγάλες δυνατότητες που μπορεί να έχει μια πετυχημένη αριστερή αντεπίθεση στην κυβέρνηση και τα ολιγοπώλια της ενημέρωσης.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει με διάφορους τρόπους. Θα μπορούσε αφενός να ενεργοποιηθεί σωστά ο 902 και αφετέρου να δημιουργηθεί ένα εναλλακτικό κανάλι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά θα μπορούσε να δημιουργηθεί και ένα κανάλι εξ αρχής από μία νέα συλλογικότητα ή μία σύμπραξη ατόμων και συλλογικοτήτων, ένας συνεταιρισμός, με άμεση ή έμμεση στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι όλα για συζήτηση, που πρέπει να καταλήξει γρήγορα, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Μπορεί να ξεκινήσει διαδικτυακά, webtv, με πολύ χαμηλότερο κόστος, με προοπτική να μετεξελιχθεί σε τηλεοπτικό κανάλι αρχικά αθηναϊκής και εν συνεχεία πανελλαδικής εμβέλειας.
Μπορεί, επίσης, να εξεταστεί σοβαρά και αθόρυβα η περίπτωση συνεργασιών ή ενοικίασης ζώνης σε κάποιο από τα κανάλια που διαθέτουν συχνότητα. Αυτό που τέθηκε, όχι με τον καταλληλότερο τρόπο, σε άρθρο της «Αυγής», για συνεργασία με τον «902». Σ’ αυτή την προσπάθεια μπορεί να συμβάλλει το ραδιόφωνό μας, «Στο Κόκκινο 105,5», που διαθέτει ήδη μία υποδομή.
Δημοκρατία
Αλλά το βασικό ζήτημα που τίθεται για ένα σοβαρό και μεγάλο δίκτυο της Αριστεράς είναι οι αρχές και ο τρόπος συγκρότησής του.
Το αριστερό δίκτυο πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά με ισότιμη συμμετοχή και συνεργασία όλων των συντελεστών του και όχι με την ιεραρχική δομή των αστικών κομμάτων και εταιριών. Σαν ένα πρόπλασμα του μελλοντικού κόσμου που ονειρευόμαστε και εξαγγέλλουμε. Η πολυήμερη λειτουργία της καταργημένης ΕΡΤ, χωρίς ιεραρχία και διευθυντές, έδειξε στην πράξη την ευκολία του εγχειρήματος, την ωριμότητα και την επάρκεια των εργαζομένων και των υποστηρικτών τους, καλύτερα κι από την καλύτερη «κατάληψη» που γίνεται από ομόδοξους και συνειδητοποιημένους ακτιβιστές. Τελικά, η δημοκρατία, όπως φαίνεται, είναι η πιο απλή μορφή οργάνωσης και διαχείρισης των σχέσεών μας. Και η πιο αποτελεσματική όταν υπάρχει ομοψυχία και όχι ομοιομορφία. Κάτι με το οποίο ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξοικειωμένοι.
Η εμπειρία του τηλεοπτικού «902» και του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο» είναι πολύ χρήσιμη για το πώς δεν πρέπει να στηθεί ένας σταθμός. Κατ’ αρχήν, πέρα από την αρχική επένδυση, κανένας σταθμός της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργεί με ελλείματα και δη απαγορευτικά. Επίσης, κανένας φορέας της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να στήνεται και να λειτουργεί με μη αριστερές προδιαγραφές. Εάν, βέβαια, συμφωνούμε ότι ο σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα και η εφαρμογή της δημοκρατίας στην Αριστερά δεν είναι επιλογή, αλλά αρχή, πεποίθηση, ευθύνη και υποχρέωση.
Εθελοντές
Εκτός από τη δημοκρατία, άνευ της οποίας δεν, ένα τολμηρό εγχείρημα πρέπει να στηρίζεται στον εθελοντισμό. Όχι μόνο γιατί οι αριστεροί δεν διαθέτουν ίδια κεφάλαια ούτε πρέπει να χρηματοδοτούνται από τις τράπεζες, αλλά κυρίως γιατί ο εθελοντισμός σε συνδυασμό με τη δημοκρατία είναι σημαντικό ανάχωμα στη γέννηση και επικράτηση της γραφειοκρατίας. Επίσης, διευρύνει απεριόριστα τη συμμετοχή των πολιτών και αποτελεί ανάγλυφο παράδειγμα για μίμηση. Όπως τα κοινωνικά ιατρεία, τα σχολεία για ξένους και άπορους μαθητές, οι κινήσεις αλληλεγγύης και αλληλέγγυας οικονομίας κ.λπ. Η επικρατούσα στα κόμματα λογική ότι όλα υλοποιούνται και διευθύνονται από επαγγελματικά στελέχη και αμειβόμενους συνεργάτες, και δευτερευόντως με τη συμβολή εθελοντών, αποτελεί στρέβλωση της αγωνιστικής παράδοσης της Αριστεράς.
Επί τρία χρόνια και τέσσερις μήνες, βγάζουμε την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», κάθε βδομάδα ανελλιπώς, χάρη στην εθελοντική συμμετοχή ενός βασικού πυρήνα και ενός μεγαλύτερου κύκλου συνεργατών, έχοντας αισίως ξεπεράσει τα 170 φύλλα. Παρ’ όλο που η εφημερίδα δεν ολοκλήρωσε το αρχικό της άλμα, και έμεινε στάσιμη στην παραπέρα ανάπτυξή της, η μέχρι σήμερα έκδοσή της μας επιτρέπει να πιστεύουμε ότι και το καλύτερο είναι εφικτό, αρκεί όχι μόνο να συνειδητοποιούμε τις αδυναμίες μας, αλλά να έχουμε και τη βούληση να τις υπερβούμε. Να μην επαναπαυόμαστε και να βάζουμε συνεχώς νέους ανώτερους στόχους.
Θα μπορούσαμε να βγάλουμε ανάλογα συμπεράσματα και από την «Αυγή», την «Εποχή», το «Πριν» και άλλα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, που έχει στη διάθεσή της η Αριστερά.
Ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στον εθελοντισμό, θα εισρεύσουν στο κίνημα και την Αριστερά αμέτρητοι άνθρωποι με ταλέντο και όρεξη για δουλειά.
Και βέβαια, καθόλου αμελητέο, μειώνονται στο ελάχιστο οι δαπάνες ενός μεγάλου εγχειρήματος.
Ανθρώπινο δυναμικό
Στις δύσκολες ώρες που περνάει ο τόπος φαίνεται και η διαθεσιμότητα των ταλαντούχων ανθρώπων. Δεκάδες καλλιτέχνες, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, μαζί με ανθρώπους από όλα τα στρώματα και τα επαγγέλματα, έδωσαν το παρών στην Αγία Παρασκευή. Και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ταλέντο σε όλη την Ελλάδα που μπορούν και θέλουν να συμπράξουν, να δείξουν τη δουλειά και το έργο τους, να γίνουν συμμέτοχοι σε προσπάθειες που διαπνέονται από αγάπη, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, πολυφωνία και μαχητικότητα. Που διεκδικούν μία θέση στον ήλιο, κόντρα στην κοινωνία της ανισότητας και της περιθωριοποίησης των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου.
Έχουμε σκηνοθέτες, οπερατέρ, μοντέρ, δημοσιογράφους, συγγραφείς, γραφίστες, σκηνογράφους, ζωγράφους, χορογράφους, μακιγιέζ, ηχολήπτες, πληροφορικάριους, ηλεκτρολόγους, αρχειοθέτες, διορθωτές, συνθέτες, μουσικούς, ηθοποιούς και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα σούπερ κανάλι για να παράγει και να εκπέμπει πρόγραμμα ποιότητας με σχεδόν μηδενικό κόστος. Αύριο, εάν κάνουμε μια σοβαρή πρόσκληση συμμετοχής, θα εμφανιστούν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες εθελοντές. Αρκεί να θέλουμε.
Αριστερή ανταπόκριση
Από τότε που άρχισε να με βασανίζει έντονα αυτό το ζήτημα, έκανα διάφορες κινήσεις βολιδοσκόπησης. Η ανταπόκριση στον κόσμο της Αριστεράς ήταν σχεδόν καθολική, όπως διαπίστωσα και με τις υπογραφές που μάζεψα στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν ασθενική στα κλιμάκια που λαμβάνονται οι αποφάσεις.
Από τη Συνδιάσκεψη μέχρι σήμερα το θέμα δεν συζητήθηκε στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ καθόλου. Μόνο ένα δημοσίευμα εμφανίστηκε στην «Αυγή», μερικές μέρες μετά την τελευταία συζήτησή μας με τον Αλέξη Τσίπρα, που έθιγε μάλλον άκομψα το ζήτημα της συνεργασίας με τον «902». Στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια αναφορά στο ζήτημα, μέσα στις δεκάδες τοποθετήσεις που έγιναν από τα μέλη της. Μια-δυο αναφορές έγιναν, αλλά με αρνητικό προσανατολισμό στην ημερίδα που οργανώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ, όπως καταγράφηκαν στο ρεπορτάζ της Αυγής (28/5/13).
Στον ΣΥΡΙΖΑ, το θέμα της ισχυροποίησης και της αυτονομίας της επικοινωνίας είτε παρακάμπτεται σιωπηρώς είτε μετατίθεται επ’ αόριστον. Έτσι έρχεται και ξανάρχεται στην επιφάνεια η βούληση και η αγωνία της βάσης από τη μια και οι ολιγωρίες ή επιφυλάξεις στα ηγετικά κλιμάκια από την άλλη.
Λεφτά
Το συνηθέστερο που αντιτείνουν οι έχοντες αντιρρήσεις είναι ότι το εγχείρημα θέλει πολλά λεφτά, χωρίς καν να ξέρουν πόσο κοστίζει. Αλλά, άρνηση υπάρχει και από κει που λογικά δεν θα το περίμενε κανείς. Από δημοσιογράφους! Ένας νεαρός δημοσιογράφος που συνδικαλίζεται, μου εκδήλωσε την αντίθεσή του όταν άκουσε στη ραδιοφωνική μου εκπομπή να υποστηρίζω την εθελοντική συμμετοχή στο εγχείρημα. Είναι απαράδεκτο να δουλεύουμε χωρίς να αμειβόμαστε, μου είπε. Μα, μόνο οι γιατροί θα προσφέρουν εθελοντική εργασία στα κοινωνικά ιατρεία και οι δάσκαλοι θα κάνουν δωρεάν μαθήματα στους άπορους μαθητές και τους μετανάστες; Τον ρώτησα, χωρίς να πάρω απάντηση. Οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν, με τη θέλησή τους και με βάση τη δυνατότητα και τη διαθεσιμότητά τους, να προσφέρουν εθελοντική εργασία σε ένα ισχυρό μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης που χρειαζόμαστε για να σπάσουμε το ολιγοπώλιο του κατεστημένου;
Λεφτά θα εξοικονομήσουμε με αγώνα. Ίσως με ανακατανομή της επιχορήγησης που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα, όμως, με συνδρομές και εφάπαξ ποσά από φίλους και συντρόφους. Εάν καλυφθεί το κόστος της αρχικής επένδυσης, τα λειτουργικά θα κρατηθούν πολύ χαμηλά με την εθελοντική προσφορά. Δεκάδες τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα με προσωπικό, δημοσιογραφικό, τεχνικό και διοικητικό, 3 έως 10 ατόμων. Όποιος ξέρει πώς λειτουργούν τα κανάλια τοπικής εμβέλειας (Θεσσαλία TV, Αιγαίο TV, Κόντρα, Art, Blue Sky κ.λπ.) δεν εκπλήσσεται. Στα διαδικτυακά κανάλια, είναι ακόμα πιο απλά. Με 3-4 ανθρώπους, όσο κι αν αυτό ακούγεται απίθανο. Στις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις όλα είναι αυτοματοποιημένα. Τρεις κάμερες συνδεδεμένες στην κονσόλα με ένα χειριστή σε ένα στούντιο όχι μεγαλύτερο από μια μικρή αίθουσα συνεδριάσεων.
Στον τηλεοπτικό Seven Χ, με ξεπερασμένη τεχνολογία, έβγαινε πολύωρο καθημερινό πρόγραμμα με ποιοτικά χαρακτηριστικά, με αμειβόμενο προσωπικό που δεν ξεπερνούσε τα δέκα άτομα και με ορισμένους εθελοντές, σαν και μένα, πριν ακόμα η τεχνολογία αυξήσει τις δυνατότητες παραγωγής προγράμματος ευκολότερα και οικονομικότερα. Η Βρισηίδα Δανάλη οργάνωνε, συντόνιζε και σκηνοθετούσε ένα ολόκληρο πρόγραμμα με παρουσιαστές τον Μάνο Στεφανίδη, τον Δημήτρη Χατζησωκράτη, τον Χρήστο Παπαδόπουλο, τον υποφαινόμενο και άλλους οικοδεσπότες ευπρόσωπων εκπομπών με πολιτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο, μέχρι τη μέρα που ο ιδιοκτήτης του σταθμού, ο περίφημος Μπατατούδης, πούλησε -απολαμβάνοντας την πλήρη καθεστωτική ασυδοσία- τη συχνότητα του Seven Χ στον Αλαφούζο για να βγει ο Sky! Όργιο παρανομίας από το σταθμό που οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι του υπερασπίζονται –τάχα μου- τη νομιμότητα.
Η αρχική επένδυση δεν είναι απαγορευτική για ένα σταθμό υπερσύγχρονης τεχνολογίας που σε πρώτη φάση θα εκπέμπει διαδικτυακά. Και στην επόμενη φάση, αν χρειαστεί, τηλεοπτικά, ξεκινώντας από την Αττική, δηλαδή το μισό πληθυσμό της χώρας. Το τελικό κόστος, με υποδομή πολύ υψηλών απαιτήσεων, με μονάδα εξωτερικών μεταδόσεων κ.λπ., θα διαμορφωθεί και θα ολοκληρωθεί σταδιακά ανάλογα με τις οικονομικές μας δυνατότητες. Και η διάρκεια του κάθε σταδίου θα καθοριστεί από τις δυνατότητες και τις ικανότητές μας.
Υλικό
Το ανθρώπινο δυναμικό παράγει έργο, στο διηνεκές, το οποίο με τα σημερινά δεδομένα δεν προβάλλεται επαρκώς ή και καθόλου. Η παραγωγή ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ είναι πολύ μεγάλη, οι θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους αμέτρητες. Μουσικές σκηνές, συναυλίες, συνέδρια, ομιλίες, αθλητικά γεγονότα, συνεντεύξεις, βιβλία, παιχνίδια και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς υπάρχει σε υπερπροσφορά. Η ιδιωτική τηλεόραση δεν ενδιαφέρεται για το δημιουργικό έργο της κοινωνίας, παρά μόνο για ό,τι μετριέται με χρήμα και διαφημίσεις.
Νέες παραγωγές σαν το Debtocracy του Άρη Χατζηστεφάνου και των συνεργατών του ή το Έλληνες σε αβέβαιη πτήση του Abdolreza Konharouz εμπλουτίζουν συνεχώς με εξαιρετικό υλικό την εναλλακτική θεματολογία. Αλλά και από το εξωτερικό μπορούμε να βρούμε άφθονο υλικό που παράγεται από ακτιβιστές δημιουργούς σε όλο τον κόσμο και προβάλλεται από εναλλακτικούς φορείς ενημέρωσης. Ακόμα και οι ξένες πρεσβείες διαθέτουν δωρεάν ενδιαφέρον για αναμετάδοση υλικό.
Είμαι σίγουρος ότι από υλικό δεν πρόκειται να υστερήσουμε. Το αντίθετο, γιατί είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί, εμείς που δημιουργούμε και μαζεύουμε υλικό για κοινή χρήση.
Πολιτισμός
Το κανάλι μας, τηλεοπτικό ή διαδικτυακό, του ΣΥΡΙΖΑ, της πλατιάς Αριστεράς ή της κοινωνίας, θα είναι κάτι πολύ παραπάνω, γιατί δεν θα είναι μόνο ένας κόμβος πολιτικής ενημέρωσης. Θα είναι κανάλι πολιτισμού και πολιτικής, ίσως κυρίως πολιτισμού. Με ειδήσεις, στρογγυλά τραπέζια, ρεπορτάζ, ανταποκρίσεις, αποστολές, αλλά και σινεμά, θέατρο, μουσική, εικαστικά, λογοτεχνία, ιστορία, κάθε μορφή τέχνης και γραμμάτων, και, ακόμα παραπέρα, με κάθε μορφή αναγέννησης της ζωής μας, από τις δράσεις προστασίας της φύσης και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς ως τις βιολογικές καλλιέργειες, και από τις νέες μορφές οικονομίας ως τις πιο προωθημένες μορφές ανθρώπινης συνύπαρξης στην πόλη και το χωριό, στους χώρους εργασίας, σπουδής και αναψυχής.
Το ξέρω ότι αυτό δεν λέει και πολλά πράγματα σ’ αυτούς που η πολιτική είναι κάτι στενό, δόγμα και επάγγελμα, αλλά και σε μένα και σε πολλούς άλλους που δεν περιμένουμε ανταμοιβή για την πολιτική μας δράση, η πολιτική σαν επάγγελμα δεν μας λέει τίποτα.
Στέλιος Ελληνιάδης

Καθρεπτάκια για ιθαγενείς

Ημερομηνία: 03/07/2013 

Tου Γιάννη Βαρουφάκη*


Δύο είναι οι ελπίδες που πλασάρουν τα καθεστωτικά µέσα τώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τρύπησε την φούσκα του Greek Success Story. Και οι δύο αφορούν «δωράκια» της κυβέρνησης που θα προκύψει στο Βερολίνο, µετά τις γερµανικές εκλογές του Σεπτεµβρίου, προς το χαϊδέµενο του παιδί, τον κ. Σαµαρά. Αν «κάτσουµε καλά», και δεν κλονίσουµε την «ισορροπία» που µε τόσο κόπο δηµιούργησαν για εµάς, τότε θα δεχθούµε αυτά τα σωτήρια «δωράκια». Αν όχι απλά δεν θα τα λάβουµε ποτέ, και θα το µετανιώσουµε πικρά.

Ποια «δωράκια»; Το πρώτο δωράκι είναιτο πολυπόθητο κούρεµα χρέους. Το δεύτερο είναι η «έκπτωση» από το δηµόσιο ελληνικό χρέος των 50 δις που δανειστήκαµε υπέρ των τραπεζιτών µας από την Ευρώπη. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήµατα. Πρώτον, έστω ότιτα παίρνουµε αυτά τα «δωράκια». Θα σωθούµε; Δεύτερο ζήτηµα: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα παρουµε; Το πρώτο ερώτηµα απαντιέται εύκολα: Όχι! Θυµάστε τους ακραιφνείς µνηµονιακούς που κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν κούρεµα ή στάση νπληρωµπων ότι αγνοούµε το γεγονός πως, ακόµα και να µας διέγραφαν µεγάλο µέρος του χρέους, το πρόβληµα δεν θα λυνόταν καθώς η οικονοµία µας παρήγαγε συνεχώς ελλείµµατα; Εµείς δεν το αγνοούσαµε βέβαια αυτό. Λέγαµε ότιτο κούρεµα είναι µεν αναγκαία συνθήκη για την σταθεροποίηση αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Σήµερα το ίδιο ισχύει. Και να µας κουρέψουν το χρέος µε αυτά τα δύο «δωράκια» πάλι δεν είναι εξασφαλισµένη η σταθεροποίηση. Αυτοί που φαίνεται να το ξέχασαν είναι οι ακραιφνείς µνηµονιακοί οι οποίοι σήµερα θεωρούν ότι µε αυτά τα «δωράκια» καθαρίσαµε.
Πάµε όµως στο πιο σηµαντικό: Τι θα σηµαίνουν αυτά τα «δωράκια» και ποια τα προαπαιτούµενα για να µας δοθούν; Ας ξεκινήσουµε από το «δωράκι» της διαγραφής µέρους του χρέους µας προς την τρόικα. Δεδοµένου ότιτο χρέος µας προς την ΕΚΤ και προς το ΔΝΤ δεν θα το κουρέψουν ποτέ από µόνοιτους, µένει µόνον το χρέος προς τους ευρωπαίους φορολογούµενους. Πόσο είναι αυτό; Γύρω στα 90 δις. Ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να κουρέψουν αυτά τα δικά µας 90 δις χωρίς να κουρέψουν τα 60 δις που δανείστηκαν οι «υποδειγµατικοί κρατούµενοι» της Ιρλανδίας εκ µέρους των τραπεζών τους; Της Πορτογαλίας; Αµέσως, αµέσως προκύπτει ότι για να κουρέψουν ένα ικανό ποσοστό του δικου µας χρέους (π.χ. 60 δις από τα 90 δις που χρωστάµε στους ευρωπαίους φορολογούµενους) θα πρέπει να κουρέψουν συνολικά τουλάχιστον 160 δις των περιφερειακών χωρών. Ποιες είναι οι πιθανότητες µιας νέας γερµανικής κυβέρνησης να πει κάτιτέτοιο στους εκλογείς της µερικές εβδοµάδες µετά την νίκη που την έφερε στην εξουσία. Αυτό που µπορεί να γίνει είναι να µας µειώσουν το επιτόκιο αποπληρωµών σε µηδενικό σχεδόν επίπεδο και να τοεπιµηµύνουν στο µέλλον ώστε η Ελλάδα να παραµένει υπερχρεωµένη δια παντός. Ένα µη δώρον µε άλλα λόγια.
Ας περάσουµε στο δεύτερο «δωράκι» που µας τάζουν οι επιτήδειοιτης εγχώριας εξουσίας: ότιτα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης θα αφαιρεθούν από το δηµόσιο χρέος. Εδώ µιλάµε για ψεύδος ολκής. Τρία είναιτα αποδεικτικά στοιχεία ότι πρόκειται περίτοξικού ψέµµατος. Πρώτον, η απ’ ευθείας ανακεφαλαιοποίηση για προβληµατικές τράπεζες της Ευρωζώνης αποφασίστηκε να ακολουθήσειτην εξής διαδικασια: (1) το κράτος-µέλος δανείζεταιτο 30%, περίπου, των απαιτούµενων κεφαλαίων, (2) κουρεύονται οι οµολογιούχοι και οι µέτοχοιτων τραπεζών σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, (3) κουρεύονται κατόπιν οι µη εγγυηµένες καταθέσεις (των άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, και (4) µόνον τότε συνεισφέρειτο Ευρωπαϊκό Ταµείο Σταθερότητας των κεφαλαίων που χρειάζονται περαιτέρω.
Ερώτηµα: Αν έχει ολοκληρωθεί η εν εξελίξει διαδικασία «ανακεφαλαιοποίησης», που στοιχίζει στο δηµόσιο νέο χρέος 50 δις, φαντάζεστε να δεχθεί ποτέ ο κ. Σάλλας ή ο κ. Κωστόπουλος να χάσουν το 60% των µετοχών τους έτσι ώστε να διαγραφεί ένα ποσοστό των 50 δις δηµόσιου χρέους; Η ερώτηση και µόνον προκαλεί θυµηδία. Και εάν δεν σου φτάνει αυτό το «ανέκδοτο», αγαπητέ αναγνώστη, τότε να σου προσφέρω κι άλλο ένα: Όσοι υπόσχονται ότιτα 50 δις που δανείστηκε το ελληνικό κράτος εκ µέρους των τραπεζιτών θα εκπέσουν του δηµόσιου χρέους φαίνεται να ξεχνούν ότιτο Ευρωπαϊκό Ταµείο Σταθερότητας διαθέτει όλα κι όλα 60 δις για τις ανακεφαλαιοποιήσεις όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης – τόσο εκείνες που ήδη γίνουν όσο και εκείνες που θα γίνουν. Μάλιστα η Ισπανία έχει ήδη δανειστεί 45 δις για τις δικές της τράπεζες.
Πόσα νοµίζετε θα µείνουν για την ελληνική περίπτωση; Το πολύ-πολύ... ένα δις. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότιτα «δωράκια» που τάζουν οιτοποτηρητές της Ευρώ- Πτωχοτραπεζοκρατίας µοιάζουν υπερβολικά µε τα καθρεπτάκια µε τα οποία οι αποικιοκράτες έθελγαν τους ιθαγενείς. Είναι θέµα όχιτόσο εθνικής αξιοπρέπειας αλλά κοινού νου να µην πέσουµε σε µια αντίστοιχη παγίδα.



Πηγή: varoufakis.files.wordpress.com (δημοσιεύτηκε στο τρέχον τεύχος του περιοδικού «Hot Doc»)

*από το: http://left.gr/news/kathreptakia-gia-ithageneis#sthash.yCNKYOD7.dpuf