Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ

Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

~

"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

εν αθήναις

εν αθήναις
.....................Σελίδα με έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με ειδήσεις από την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ........

Ευχές για καλή χρονιά το 2017

Ευχές για καλή χρονιά το 2017
...για όμορφα ταξίδια στη ζωή μας !!

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018

Νά 'ξερες αγαπημένο μου γαϊδουράκι πόσο ντρέπομαι για όσα σούκαναν αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα

Kyriakos Doumos 
Κλαίω, κλαίω για την ψυχούλα αυτή που μια ζωή ολόκληρη κάποια δίποδα κτήνη την φόρτωναν βάρη μεγαλύτερα απ`όσο ζύγιζε το δικό της κορμάκι και την χτυπούσαν για να περπατάει πιο γρήγορα,
Κλαίω μανάρι μου, γιατί πολλές φορές αδιαφορούσαν αν πεινούσες ή αν το ξεραμένο στόμα σου ξεροστάλιαζε για μια γουλιά νερό. 
Νά 'ξερες αγαπημένο μου γαϊδουράκι πόσο ντρέπομαι για όσα σούκαναν αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα.
Αναπαύσου ψυχούλα μου, μακάρι να μπορούσα να ξάπλωνα δίπλα σου, να σε χάϊδευα, να σε φιλούσα, και νά 'κλαιγα, νά 'κλαιγα, ζητώντας σου συγνώμη για όσα μια ολόκληρη ζωή σου κάνανε αυτά τα συχαμένα αφεντικά σου.τα... δίποδα κτήνη τα πραγματικά ΖΩΑ!!!

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων: 65,6 εκατ. βίαια εκτοπισμένοι άνθρωποι παγκοσμίως

ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Τα επίσημα στοιχεία που μας δίνει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ είναι αρκετά για να καταλάβουμε την έκταση των προσφυγικών πληθυσμών σήμερα. 65,6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί βίαια από τα σπίτια τους, με τα 22,5 εκατομμύρια από αυτούς να έχουν χαρακτηριστεί πρόσφυγες. Το 55% προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Νότιο Σουδάν, ενώ τα στατιστικά στοιχεία για τις χώρες που φιλοξενούνται πρωτίστως μας δείχνουν πόσο γελοίο είναι να θεωρούμε ότι έρχονται να καταλάβουν την Ευρώπη και τον πολιτισμό μας. Το 30% των εκτοπισμένων ανθρώπων φιλοξενούνται στην ήπειρο της Αφρικής, ενώ το 26% στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η Ουγκάντα και η Αιθιοπία υποδέχονται περισσότερους πρόσφυγες από ό,τι η Ελλάδα, ενώ 28.300 άνθρωποι καθημερινά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους λόγω διώξεων και συγκρούσεων.
Το 2016 δημοσιεύσαμε ένα άρθρο στο οποίο φαινόταν ξεκάθαρα πού πήγαινε η κατάσταση ήδη από το 2015 και ειδικότερα μετά τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας. Θυμόμαστε ότι ήδη από τότε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τόνιζαν ότι «…η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια νέα πρόταση που αναπαράγει τη λογική  της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, σε περισσότερες από 16 χώρες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Αυτές οι συμφωνίες θα επιβάλουν περικοπές στο εμπόριο και την αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες που δεν θα σταματούν τη μετανάστευση προς την Ευρώπη ή δεν θα διευκολύνουν τις βίαιες επιστροφές, ενώ ταυτόχρονα θα επιβραβεύονται  οι χώρες που θα το κάνουν. Μεταξύ αυτών των πιθανών εταίρων είναι η Σομαλία, η Ερυθραία, το Σουδάν και το Αφγανιστάν – τέσσερις από τις δέκα κορυφαίες χώρες προέλευσης προσφύγων.
Το  μόνο που προσφέρει η Ευρώπη προς τους πρόσφυγες είναι η παραμονή τους σε χώρες από τις οποίες επιθυμούν απελπισμένα να φύγουν; Για άλλη μια φορά, η Ευρώπη δεν εστιάζει στο πώς θα προστατευτούν οι άνθρωποι, αλλά στο πώς θα κρατηθούν αποτελεσματικά μακριά
Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας θέτει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλες χώρες που φιλοξενούν πρόσφυγες, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι η φροντίδα προς τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους είναι προαιρετική και ότι μπορούν να εξαγοράσουν την υποχρέωσή τους για παροχή ασύλου. Τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση της Κένυας επικαλέστηκε τη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης για να δικαιολογήσει την απόφασή της να κλείσει τον μεγαλύτερο καταυλισμό προσφύγων στον κόσμο, Νταντάαμπ, στέλνοντας τους κατοίκους του πίσω στη Σομαλία. Ομοίως, η συμφωνία δεν κάνει τίποτα για να ενθαρρύνει τις χώρες γύρω από τη Συρία, που ήδη φιλοξενούν εκατομμύρια πρόσφυγες, να ανοίξουν τα σύνορά τους σε όσους έχουν ανάγκη…»
Η ευθύνη για τους ανθρώπους αυτούς μοιράζεται σε όλες τις κυβερνήσεις και τα περισσότερα κράτη του κόσμου. Και είναι αυτά που προς το παρόν πρέπει να δώσουν τη λύση. Και καλό είναι αυτό να το αναλογιστούν και οι πολίτες των κρατών αυτών έτσι ώστε όταν βλέπουν τους ανθρώπους να πνίγονται στη θάλασσα προσπαθώντας να φτάσουν σε τόπο ασφαλή, να ξέρουν ότι ο λόγος του πνιγμού και της αγωνίας είναι μία από τις κυβερνήσεις τους που είτε επιτίθεται, είτε παραχωρεί διευκολύνσεις για επίθεση στις χώρες από όπου οι άνθρωποι εκτοπίζονται. Και τότε εμείς οφείλουμε να κάνουμε δύο πράγματα: πρώτον, να δημιουργήσουμε τόπους ασφάλειας για τους εκτοπισμένους, δεύτερον, να εκτοπίσουμε τις κυβερνήσεις και τους στρατούς που δημιουργούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση.