ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ή ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ

του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

(perkor29@gmail.com)


Κάποτε η οδός Αγίου Μελετίου ήταν ένας από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης και είχε γίνει ανταγωνιστική της Ερμού.

Ολα τα παραδοσιακά μαγαζιά που έχει κάθε γειτονιά, μπακάλικα, χασάπικα, μανάβικα, ηλεκτρικά, υδραυλικά κ.λπ., έκλειναν το ένα πίσω από το άλλο και στη θέση τους εμφανιζόταν μια μπουτίκ «ψαγμένη» εκεί που ο χώρος ήταν μικρός και καταστήματα μόδας εκεί που ο χώρος είχε τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Δίπλα ξεφύτρωσαν καφετέριες, μπαρ και φαστφουντάδικα. Κυρίες με δυο και τρεις τσάντες στο κάθε χέρι επιδείκνυαν την αγοραστική τους δύναμη και την προσήλωσή τους στον καταναλωτισμό.Σήμερα τα πιο πολλά μαγαζιά είναι κλειστά.

Περιμένουν μάταια να νοικιαστούν ή να πουληθούν και μένουν άδεια για χρόνια και ρημάζουν όσο ανακαινισμένα και να είναι. Την ίδια εικόνα συναντάς παντού στην Ελλάδα. Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα.

Να μη σταθούμε σε νούμερα και στατιστικές.

Η τραγωδία είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού.

Η λεγόμενη μεσαία τάξη εξαφανίζεται και αργοπεθαίνει. Η κοινωνική αλλαγή που γίνεται είναι τεράστια και τείνει να δημιουργήσει δυο μόνο τάξεις: τους πολύ πλούσιους και τους φτωχούς όλων των κατηγοριών. Γιατί υπάρχουν και εδώ διαστρωματώσεις. Εχουμε τους φτωχούς φτωχούς, αυτούς που δεν έχουν τίποτα, τους μέσους φτωχούς, που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, και τους πλούσιους φτωχούς, που βρίσκονται κατάτι πάνω από το όριο της φτώχειας.

Δηλαδή το τριτοκοσμικό μοντέλο είναι εδώ και έτοιμο προς εξαγωγή στην Ευρώπη.
Τις κοινωνικές συνέπειες αυτού του μοντέλου είναι εύκολο να τις δούμε. Η φτώχεια θα εξαπλωθεί σαν πανδημία. Οι πολιτικές συνέπειες όμως είναι ορατές; Η άρχουσα τάξη καταστρέφει έναν πολύτιμο σύμμαχο που της επέτρεπε πάντα να κυβερνά.

Και η μεσαία τάξη είχε πάντα την πεποίθηση πως οδεύει προς τα πάνω και ταύτιζε τα συμφέροντά της με την άρχουσα τάξη. Τώρα θα στραφεί εναντίον της.

Μια συζήτηση με όποιον Νεοδημοκράτη ή Πασόκο θα σας πείσει γι' αυτό. Και αυτό βγαίνει και από τα γκάλοπ. Αρα μια πρώτη συνέπεια θα είναι η πολιτική αστάθεια. Κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν θα μπορεί να κυβερνήσει αυτοδύναμα. Οπότε θα χρειαστούν συμμαχικά σχήματα, όπως π.χ. Γερμανία ή Αγγλία κ.ά.

Το δικομματικό σύστημα γίνεται μονοκομματικό. Δηλαδή πάμε προς το μοντέλο της Κίνας, που απέδειξε πως ο πολιτικός ολοκληρωτισμός είναι το καταλληλότερο σύστημα για τον παγκόσμιο ολοκληρωτικό καπιταλισμό.

Και αυτό είναι κάτι που συζητιέται. Μήπως οι εκλογές είναι κι αυτές ένας αρχαϊκός θεσμός, όπως τα ανθρώπινα και τα εργασιακά δικαιώματα; Το εξωτερικό χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα επιτρέπουν αυτό το ακριβό σπορ που λέγεται εκλογές και χρηματοδότηση κομμάτων; Μια κυβέρνηση «αδιάφθορων» από όλο το πολιτικό φάσμα που θα περιλαμβάνει και μη πολιτικές προσωπικότητες, πρόταση που υποστηρίζουν διάφοροι επιχειρηματικοί κύκλοι, είναι ο προάγγελος ενός κινέζικου μοντέλου προσαρμοσμένο στα καθ' ημάς;
Το σίγουρο είναι πως ο ορθός πολιτικός λόγος έχει παραδοθεί στον παραλογισμό και οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται σαν μυθιστορηματικοί ήρωες του Οργουελ.

Ετσι το «πόροι υπάρχουν» σημαίνει σε αυτό το νέο λεξιλόγιο πως είμαστε στα πρόθυρα χρεοκοπίας.

Και το «έχουμε αρχές» πάει να πει πως κάνουμε τα αντίθετα από αυτά που σας είπαμε σαν αρχές. Η φτώχεια είναι για την ανάπτυξη και ο σύγχρονος δωσιλογισμός είναι για την εθνική μας ανεξαρτησία.

Η βίαιη μαζική καταστολή και η χρήση καρκινογόνων χημικών ουσιών, απαγορευμένων σε καιρό πολέμου, είναι φυσικά για την προστασία του πολίτη. Η επικίνδυνη ατμοσφαιρική ρύπανση της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων είναι για τη δημόσια υγεία.
Ολα μαύρα λοιπόν; Ναι, αν δεχτεί κανείς το σκοτάδι σαν πραγματικότητα.

Αλλα όλοι ξέρουμε πως και η παραμικρή φλογίτσα διαλύει και το πιο αδιαπέραστο σκοτάδι.

------------------
*από ιστολόγιο: Άνεργοι Δημοσιογράφοι
Ο ιστότοπος αυτός δημιουργήθηκε για να καταγράφονται και να δημοσιεύονται τα προβλήματα και η αγωνία των δημοσιογράφων εκείνων που πέρασαν την πόρτα της ανεργίας. Επειδή λένε οτι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ελπίζουμε οτι μπορεί να αλλάξει το θολό τοπίο για τους άνεργους δημοσιογράφους, αρκεί να υπάρχει θέληση και διάθεση.
http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2010/07/blog-post_5925.html