Πλατεία Κυψέλης. Μπροστά στο ΑΤΜ ένα νεαρό ζευγάρι Σύρων προσφύγων με ένα παιδάκι. Ο μικρός μ χαμογελά, του κάνω γκριμάτσες και βάζει τα γέλια. Ο νεαρός πολύ τρυφερά, προσπαθεί να βγάλει τη μαντήλα από το κεφάλι της γυναίκας του, εκείνη αντιστέκεται χαμογελώντας. Τελικά καταφέρνει να τη βγάλει και την τυλίγει στο λαιμό του. Εκείνη πιάνει το κεφάλι της χαμογελώντας με συστολή, εκείνος της απομακρύνει τα χέρια, λύνει τον κότσο και απλώνει τα μαλλιά της στους ώμους της φιλώντας την κορυφή του κεφαλιού της. Ο μικρός χειροκροτεί και μαζί κι εγώ. Γλυκειά και τρυφερή, απαλή σαν χάδι, μια εικόνα όσο χίλιες λέξεις
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να συναντιούνται σ' ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Αγορά (=τόπος συνάθροισης), για να καλύψουν τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους ανάγκες. Αν και στην Αγορά έκαναν αγοραπωλησίες, εξού και η σύγχρονη σημασία της λέξης, αυτή ήταν κυρίως το μέρος όπου συζητούσαν, έκαναν καινούργιες γνωριμίες, μελετούσαν, μηχανεύονταν, δημιουργούσαν. (από την Βικιπαιδεία)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΨΕΛΗ
Οι ’Ελληνες…δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της Ελευθερίας». Ρήσεις του Ρήγα Βελεστινλή
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει. |
~
"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου