Kyriakos Doumos
Κλαίω, κλαίω για την ψυχούλα αυτή που μια ζωή ολόκληρη κάποια δίποδα κτήνη την φόρτωναν βάρη μεγαλύτερα απ`όσο ζύγιζε το δικό της κορμάκι και την χτυπούσαν για να περπατάει πιο γρήγορα,
Κλαίω μανάρι μου, γιατί πολλές φορές αδιαφορούσαν αν πεινούσες ή αν το ξεραμένο στόμα σου ξεροστάλιαζε για μια γουλιά νερό.
Νά 'ξερες αγαπημένο μου γαϊδουράκι πόσο ντρέπομαι για όσα σούκαναν αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα.
Αναπαύσου ψυχούλα μου, μακάρι να μπορούσα να ξάπλωνα δίπλα σου, να σε χάϊδευα, να σε φιλούσα, και νά 'κλαιγα, νά 'κλαιγα, ζητώντας σου συγνώμη για όσα μια ολόκληρη ζωή σου κάνανε αυτά τα συχαμένα αφεντικά σου.τα... δίποδα κτήνη τα πραγματικά ΖΩΑ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου